| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 476 |
|
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ ۗ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ (78) |
| و مسلّماً پيش از تو فرستادگانى را روانه کرديم. برخى از آنان را [ماجرايشان را] بر تو حکايت کرده‌ايم و برخى از ايشان را بر تو حکايت نکرده‌ايم، و هيچ فرستاده‌اى را نرسد که بى‌اجازه خدا نشانه‌اى بياورد. پس چون فرمان خدا برسد به حق داورى مى‌شود، و آنجاست که باطل‌کاران زيان مى‌کنند. (78) |
| اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (79) |
| خدا [همان] کسى است که چهارپايان را براى شما پديد آورد تا از برخى از آنها سوارى گيريد و از برخى از آنها بخوريد. (79) |
| وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَيْهَا حَاجَةً فِي صُدُورِكُمْ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ (80) |
| و در آنها براى شما سودهاست تا با [سوار شدن بر] آنها به مقصودى که در دلهايتان است برسيد، و بر آنها و بر کشتى حمل مى‌شويد. (80) |
| وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ (81) |
| و نشانه‌هاى [قدرت] خويش را به شما مى‌نماياند. پس کدام يک از آيات خدا را انکار مى‌کنيد؟ (81) |
| أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (82) |
| آيا در زمين نگشته‌اند تا ببينند فرجام کسانى که پيش از آنان بودند چگونه بوده است؟ [آنها به مراتب از حيث تعداد،] بيشتر از آنان، و [از حيث] نيرو و آثار در روى زمين، استوارتر بودند، و[لى] آنچه به دست مى‌آوردند، به حالشان سودى نبخشيد. (82) |
| فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (83) |
| و چون پيامبرانشان دلايل آشکار برايشان آوردند، به آن چيز [مختصرى] از دانش که نزدشان بود خرسند شدند، و [سرانجام] آنچه به ريشخند مى‌گرفتند آنان را فروگرفت. (83) |
| فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ (84) |
| پس چون سختى [عذاب] ما را ديدند گفتند: «فقط به خدا ايمان آورديم و بدانچه با او شريک مى‌گردانيديم کافريم.» (84) |
| فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا ۖ سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ ۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ (85) |
| و[لى] هنگامى که عذاب ما را مشاهده کردند، ديگر ايمانشان براى آنها سودى نداد. سنّت خداست که از [ديرباز] در باره بندگانش چنين جارى شده، و آنجاست که ناباوران زيان کرده‌اند. (85) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |