| سوره 48 | سوره مبارکه الفتح | صفحه 513 |
|
| قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَىٰ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ ۖ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا ۖ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا كَمَا تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (16) |
| به برجاى‌ماندگان باديه‌نشين بگو: «به زودى به سوى قومى سخت زورمند دعوت خواهيد شد که با آنان بجنگيد يا اسلام آورند. پس اگر فرمان بريد خدا شما را پاداش نيک مى‌بخشد، و اگر -همچنان که پيشتر پشت کرديد- [باز هم] روى بگردانيد، شما را به عذابى پردرد معذب مى‌دارد.» (16) |
| لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ ۗ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَمَنْ يَتَوَلَّ يُعَذِّبْهُ عَذَابًا أَلِيمًا (17) |
| بر نابينا گناهى نيست و بر لنگ گناهى نيست و بر بيمار گناهى نيست [که در جهاد شرکت نکنند]؛ و هر کس خدا و پيامبر او را فرمان برد، وى را در باغهايى که از زير [درختان] آن نهرهايى روان است درمى‌آورد، و هر کس روى برتابد، به عذابى دردناک معذبش مى‌دارد. (17) |
| ۞ لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا (18) |
| به راستى خدا هنگامى که مؤمنان، زير آن درخت با تو بيعت مى‌کردند از آنان خشنود شد، و آنچه در دلهايشان بود بازشناخت و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پيروزى نزديکى به آنها پاداش داد. (18) |
| وَمَغَانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَهَا ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (19) |
| و [نيز] غنيمتهاى فراوانى خواهند گرفت، و خدا همواره نيرومند سنجيده‌کار است. (19) |
| وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَكُمْ هَٰذِهِ وَكَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ وَلِتَكُونَ آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَيَهْدِيَكُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا (20) |
| و خدا به شما غنيمتهاى فراوان [ديگرى] وعده داده که به زودى آنها را خواهيد گرفت، و اين [پيروزى] را براى شما پيش انداخت، و دستهاى مردم را از شما کوتاه ساخت، و تا براى مؤمنان نشانه‌اى باشد و شما را به راه راست هدايت کند. (20) |
| وَأُخْرَىٰ لَمْ تَقْدِرُوا عَلَيْهَا قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا (21) |
| و [غنيمتهاى] ديگر[ى نيز هست] که شما بر آنها دست نيافته‌ايد [و] خدا بر آنها نيک احاطه دارد، و همواره خداوند بر هر چيزى تواناست. (21) |
| وَلَوْ قَاتَلَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (22) |
| و اگر کسانى که کافر شدند، به جنگ با شما برخيزند، قطعاً پشت خواهند کرد، و ديگر يار و ياورى نخواهند يافت. (22) |
| سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا (23) |
| سنّت الهى از پيش همين بوده، و در سنّت الهى هرگز تغييرى نخواهى يافت. (23) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |