| سوره 60 | سوره مبارکه الممتحنة | صفحه 551 |
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (12) |
| اى پيامبر، چون زنان باايمان نزد تو آيند که [با اين شرط] با تو بيعت کنند که چيزى را با خدا شريک نسازند، و دزدى نکنند، و زنا نکنند، و فرزندان خود را نکشند، و بچه‌هاى حرامزاده پيش دست و پاى خود را با بهتان [و حيله] به شوهر نبندند، و در [کار] نيک از تو نافرمانى نکنند، با آنان بيعت کن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه، زيرا خداوند آمرزنده مهربان است. (12) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ (13) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، مردمى را که خدا بر آنان خشم رانده، به دوستى مگيريد. آنها واقعاً از آخرت سلب اميد کرده‌اند، همان گونه که کافران اهل گور قطع اميد نموده‌اند. (13) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (1) |
| آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است به تسبيح خدا مى‌پردازند، و اوست ارجمند حکيم. (1) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ (2) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، چرا چيزى مى‌گوييد که انجام نمى‌دهيد؟ (2) |
| كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ (3) |
| نزد خدا سخت ناپسند است که چيزى را بگوييد و انجام ندهيد. (3) |
| إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ (4) |
| در حقيقت، خدا دوست دارد کسانى را که در راه او صف در صف، چنانکه گويى بنايى ريخته شده از سرب‌اند، جهاد مى‌کنند. (4) |
| وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (5) |
| و [ياد کن] هنگامى را که موسى به قوم خود گفت: «اى قوم من، چرا آزارم مى‌دهيد، با اينکه مى‌دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم؟» پس چون [از حق] برگشتند، خدا دلهايشان را برگردانيد، و خدا مردم نافرمان را هدايت نمى‌کند. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |