| سوره 62 | سوره مبارکه الجمعة | صفحه 553 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (1) |
| آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، خدايى را که پادشاه پاک ارجمند فرزانه است، تسبيح مى‌گويند. (1) |
| هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (2) |
| اوست آن کس که در ميان بى‌سوادان فرستاده‌اى از خودشان برانگيخت، تا آيات او را بر آنان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت بديشان بياموزد، و [آنان] قطعاً پيش از آن در گمراهى آشکارى بودند. (2) |
| وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (3) |
| و [نيز بر جماعتهايى] ديگر از ايشان که هنوز به آنها نپيوسته‌اند. و اوست ارجمند سنجيده‌کار. (3) |
| ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (4) |
| اين فضل خداست، آن را به هر که بخواهد عطا مى‌کند و خدا داراى فضل بسيار است. (4) |
| مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا ۚ بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (5) |
| مثل کسانى که [عمل به] تورات بر آنان بار شد [و بدان مکلف گرديدند] آنگاه آن را به کار نبستند، همچون مثل خرى است که کتابهايى را برپشت مى‌کشد. [وه] چه زشت است وصف آن قومى که آيات خدا را به دروغ گرفتند. و خدا مردم ستمگر را راه نمى‌نمايد. (5) |
| قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (6) |
| بگو: «اى کسانى که يهودى شده‌ايد، اگر پنداريد که شما دوستان خداييد نه مردم ديگر، پس اگر راست مى‌گوييد درخواست مرگ کنيد.» (6) |
| وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (7) |
| و[لى] هرگز آن را به سبب آنچه از پيش به دست خويش کرده‌اند، آرزو نخواهند کرد، و خدا به [حال] ستمگران داناست. (7) |
| قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ۖ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8) |
| بگو: «آن مرگى که از آن مى‌گريزيد، قطعاً به سر وقت شما مى‌آيد؛ آنگاه به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانيده خواهيد شد، و به آنچه [در روى زمين] مى‌کرديد، آگاهتان خواهد کرد.» (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |