| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 569 |
|
| يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11) |
| آنان را به ايشان نشان مى‌دهند. گناهکار آرزو مى‌کند که کاش براى رهايى از عذاب آن روز، مى توانست پسران خود را عوض دهد، (11) |
| وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12) |
| و [نيز] همسرش و برادرش را، (12) |
| وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13) |
| و قبيله‌اش را که به او پناه مى‌دهد، (13) |
| وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ (14) |
| و هر که را که در روى زمين است همه را [عوض مى‌داد] و آنگاه خود را رها مى‌کرد. (14) |
| كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15) |
| نه چنين است. [آتش] زبانه مى‌کشد، (15) |
| نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ (16) |
| پوست سر و اندام را برکننده است. (16) |
| تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17) |
| هر که را پشت کرده و روى برتافته، (17) |
| وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18) |
| و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى‌خواند. (18) |
| ۞ إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19) |
| به راستى که انسان سخت آزمند [و بى‌تاب] خلق شده است. (19) |
| إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20) |
| چون صدمه‌اى به او رسد عجز و لابه کند. (20) |
| وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21) |
| و چون خيرى به او رسد بخل ورزد. (21) |
| إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22) |
| غير از نمازگزاران: (22) |
| الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23) |
| همان کسانى که بر نمازشان پايدارى مى‌کنند. (23) |
| وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (24) |
| و همانان که در اموالشان حقى معلوم است، (24) |
| لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25) |
| براى سائل و محروم. (25) |
| وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26) |
| و کسانى که روز جزا را باور دارند. (26) |
| وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (27) |
| و آنان که از عذاب پروردگارشان بيمناکند. (27) |
| إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28) |
| چرا که از عذاب پروردگارشان ايمن نمى‌توانند بود. (28) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29) |
| و کسانى که دامن خود را حفظ مى‌کنند، (29) |
| إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30) |
| مگر بر همسران خود يا کنيزانشان که [در اين صورت] مورد نکوهش نيستند. (30) |
| فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31) |
| و هر کس پا از اين [حد] فراتر نهد، آنان همان از حد درگذرندگانند. (31) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32) |
| و کسانى که امانتها و پيمان خود را مراعات مى‌کنند. (32) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33) |
| و آنان که بر شهادتهاى خود ايستاده‌اند. (33) |
| وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34) |
| و کسانى که بر نمازشان مداومت مى‌ورزند. (34) |
| أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ (35) |
| آنها هستند که در باغهايى [از بهشت]، گرامى خواهند بود. (35) |
| فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36) |
| چه شده است که آنان که کفر ورزيده‌اند، به سوى تو شتابان، (36) |
| عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37) |
| گروه گروه، از راست و از چپ [هجوم مى‌آورند]؟ (37) |
| أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38) |
| آيا هر يک از آنان طمع مى‌بندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود؟ (38) |
| كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ (39) |
| نه چنين است. ما آنان را از آنچه [خود] مى‌دانند آفريديم. (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |