| سوره 83 | سوره مبارکه المطففين | صفحه 588 |
|
| كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ (7) |
| نه چنين است [که مى‌پندارند]، که کارنامه بدکاران در «سجّين» است. (7) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ (8) |
| و تو چه دانى که «سجّين» چيست؟ (8) |
| كِتَابٌ مَرْقُومٌ (9) |
| کتابى است نوشته‌شده. (9) |
| وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (10) |
| واى بر تکذيب‌کنندگان در آن هنگام: (10) |
| الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11) |
| آنان که روز جزا را دروغ مى‌پندارند. (11) |
| وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) |
| و جز هر تجاوزپيشه گناهکارى آن را به دروغ نمى‌گيرد. (12) |
| إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13) |
| [همان که] چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد: «[اينها] افسانه‌هاى پيشينيان است.» (13) |
| كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14) |
| نه چنين است، بلکه آنچه مرتکب مى‌شدند زنگار بر دلهايشان بسته است. (14) |
| كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (15) |
| زهى پندار، که آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوبند. (15) |
| ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16) |
| آنگاه به يقين، آنان به جهنم درآيند. (16) |
| ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (17) |
| سپس [به ايشان] گفته خواهد شد: «اين همان است که آن را به دروغ مى‌گرفتيد.» (17) |
| كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18) |
| نه چنين است، در حقيقت، کتاب نيکان در «علّيّون» است. (18) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19) |
| و تو چه دانى که «علّيّون» چيست؟ (19) |
| كِتَابٌ مَرْقُومٌ (20) |
| کتابى است نوشته‌شده. (20) |
| يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21) |
| مقرّبان آن را مشاهده خواهند کرد. (21) |
| إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22) |
| براستى نيکوکاران در نعيم [الهى] خواهند بود. (22) |
| عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (23) |
| بر تختها [نشسته] مى‌نگرند. (23) |
| تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24) |
| از چهره‌هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى‌يابى. (24) |
| يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (25) |
| از باده‌اى مُهر شده نوشانيده شوند. (25) |
| خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26) |
| [باده‌اى که] مُهر آن، مُشک است، و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يکديگر پيشى گيرند. (26) |
| وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (27) |
| و ترکيبش از [چشمه] «تسنيم» است: (27) |
| عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28) |
| چشمه‌اى که مقرّبان [خدا] از آن نوشند. (28) |
| إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29) |
| [آرى، در دنيا] کسانى که گناه مى‌کردند، آنان را که ايمان آورده بودند به ريشخند مى‌گرفتند. (29) |
| وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30) |
| و چون بر ايشان مى‌گذشتند، اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى‌کردند. (30) |
| وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ (31) |
| و هنگامى که نزد خانواده[هاى] خود بازمى‌گشتند، به شوخ‌طبعى مى‌پرداختند. (31) |
| وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32) |
| و چون مؤمنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند: «اينها [جماعتى] گمراهند.» (32) |
| وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33) |
| و حال آنکه آنان براى بازرسى [کار]شان فرستاده نشده بودند. (33) |
| فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34) |
| و[لى] امروز، مؤمنانند که بر کافران خنده مى‌زنند. (34) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |