| سوره 89 | سوره مبارکه الفجر | صفحه 594 |
|
| يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) |
| گويد: «کاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم.» (24) |
| فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) |
| پس در آن روز هيچ کس چون عذاب‌کردن او، عذاب نکند. (25) |
| وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) |
| و هيچ کس چون دربندکشيدن او، دربند نکشد. (26) |
| يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) |
| اى نفس مطمئنّه، (27) |
| ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً (28) |
| خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد، (28) |
| فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) |
| و در ميان بندگان من درآى، (29) |
| وَادْخُلِي جَنَّتِي (30) |
| و در بهشت من داخل شو. (30) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1) |
| سوگند به اين شهر، (1) |
| وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2) |
| و حال آنکه تو در اين شهر جاى دارى؛ (2) |
| وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) |
| سوگند به پدرى [چنان] و آن کسى را که به وجود آورد؛ (3) |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ (4) |
| براستى که انسان را در رنج آفريده‌ايم. (4) |
| أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) |
| آيا پندارد که هيچ کس هرگز بر او دست نتواند يافت؟ (5) |
| يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا (6) |
| گويد: «مال فراوانى تباه کردم.» (6) |
| أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) |
| آيا پندارد که هيچ کس او را نديده است؟ (7) |
| أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ (8) |
| آيا دو چشمش نداده‌ايم؟ (8) |
| وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) |
| و زبانى و دو لب. (9) |
| وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) |
| و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم. (10) |
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) |
| و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‌نگرى] بالا رود! (11) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) |
| و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چيست؟ (12) |
| فَكُّ رَقَبَةٍ (13) |
| بنده‌اى را آزادکردن، (13) |
| أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) |
| يا در روز گرسنگى، طعام‌دادن: (14) |
| يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) |
| به يتيمى خويشاوند، (15) |
| أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) |
| يا بينوايى خاک‌نشين. (16) |
| ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) |
| علاوه بر اين از زمره کسانى باشد که گرويده و يکديگر را به شکيبايى و مهربانى سفارش کرده‌اند؛ (17) |
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) |
| اينانند خجستگان. (18) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) |
| و کسانى که به انکار نشانه‌هاى ما پرداخته‌اند، آنانند ناخجستگان شوم. (19) |
| عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ (20) |
| بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |