فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه آیتی

قرآن ترجمه آیتی

سوره 54

سوره مبارکه القمر

صفحه 531
وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50)
و فرمان ما جز يک بار نيست [آن هم‌] چون چشم به هم زدنى. (50)
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (51)
و هم مسلکان شما را سخت به هلاکت رسانديم؛ پس آيا پندگيرنده‌اى هست؟ (51)
وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52)
و هر چه کرده‌اند در کتابها[ى اعمالشان درج‌] است. (52)
وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ (53)
و هر خرد و بزرگى [در آن‌] نوشته شده. (53)
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54)
در حقيقت، مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها، (54)
فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ (55)
در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانايند. (55)
سوره 55

سوره مبارکه الرحمن

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
الرَّحْمَٰنُ (1)
[خداى‌] رحمان، (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2)
قرآن را ياد داد. (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ (3)
انسان را آفريد، (3)
عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4)
به او بيان آموخت. (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ (5)
خورشيد و ماه بر حسابى [روان‌]اند. (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6)
و بوته و درخت چهره‌سايانند. (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (7)
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت، (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (8)
تا مبادا از اندازه درگذريد. (8)
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ (9)
و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مکاهيد. (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ (10)
و زمين را براى مردم نهاد. (10)
فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ (11)
در آن، ميوه [ها] و نخلها با خوشه‌هاى غلاف دار، (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ (12)
و دانه‌هاى پوست‌دار و گياهان خوشبوست. (12)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13)
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را منکريد؟ (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ (14)
انسان را از گل خشکيده‌اى سفال مانند، آفريد. (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15)
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد. (15)
فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (16)
پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را منکريد؟ (16)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 531صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی