| سوره 92 | سوره مبارکه الليل | صفحه 596 |
|
| لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15) |
| جز نگون‌بخت‌تر[ين مردم] در آن درنيايد: (15) |
| الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16) |
| همان که تکذيب کرد و رخ برتافت. (16) |
| وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17) |
| و پاک‌رفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد: (17) |
| الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18) |
| همان که مال خود را مى‌دهد [براى آنکه] پاک شود، (18) |
| وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19) |
| و هيچ کس را به قصد پاداش‌يافتن نعمت نمى‌بخشد، (19) |
| إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20) |
| جز خواستن رضاى پروردگارش که بسى برتر است [منظورى ندارد]. (20) |
| وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21) |
| و قطعاً بزودى خشنود خواهد شد. (21) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالضُّحَىٰ (1) |
| سوگند به روشنايى روز، (1) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2) |
| سوگند به شب چون آرام گيرد، (2) |
| مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3) |
| [که] پروردگارت تو را وانگذاشته، و دشمن نداشته است. (3) |
| وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4) |
| و قطعاً آخرت براى تو از دنيا نيکوتر خواهد بود. (4) |
| وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5) |
| و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد، تا خرسند گردى. (5) |
| أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6) |
| مگر نه تو را يتيم يافت، پس پناه داد؟ (6) |
| وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7) |
| و تو را سرگشته يافت، پس هدايت کرد؟ (7) |
| وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8) |
| و تو را تنگدست يافت و بى‌نياز گردانيد؟ (8) |
| فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) |
| و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار، (9) |
| وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10) |
| و گدا را مران، (10) |
| وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11) |
| و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى. (11) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (1) |
| آيا براى تو سينه‌ات را نگشاده‌ايم؟ (1) |
| وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (2) |
| و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتيم؟ (2) |
| الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ (3) |
| [بارى] که [گويى] پشت تو را شکست. (3) |
| وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ (4) |
| و نامت را براى تو بلند گردانيديم. (4) |
| فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (5) |
| پس [بدان که] با دشوارى، آسانى است. (5) |
| إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (6) |
| آرى، با دشوارى، آسانى است. (6) |
| فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7) |
| پس چون فراغت يافتى، به طاعت درکوش؛ (7) |
| وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ (8) |
| و با اشتياق، به سوى پروردگارت روى آور. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |