سوره 24 | سوره مبارکه النور | صفحه 359 |
|
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَىٰ أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّىٰ يَسْتَأْذِنُوهُ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (62) |
جز اين نيست که مؤمنان کسانىاند که به خدا و پيامبرش گرويدهاند، و هنگامى که با او بر سر کارى اجتماع کردند، تا از وى کسب اجازه نکنند نمىروند. در حقيقت، کسانى که از تو کسب اجازه مىکنند؛ آنانند که به خدا و پيامبرش ايمان دارند. پس چون براى برخى از کارهايشان از تو اجازه خواستند، به هر کس از آنان که خواستى اجازه ده و برايشان آمرزش بخواه که خدا آمرزنده مهربان است. (62) |
لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا ۚ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا ۚ فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (63) |
خطاب کردن پيامبر را در ميان خود، مانند خطاب کردن بعضى از خودتان به بعضى [ديگر] قرار مدهيد. خدا مىداند [چه] کسانى از شما دزدانه [از نزد او] مىگريزند. پس کسانى که از فرمان او تمرّد مىکنند بترسند که مبادا بلايى بديشان رسد يا به عذابى دردناک گرفتار شوند. (63) |
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (64) |
هشدار که آنچه در آسمانها و زمين است از آنِ خداست. به يقين آنچه را که بر آنيد مىداند، و روزى که به سوى او بازگردانيده مىشوند آنان را [از حقيقت] آنچه انجام دادهاند خبر مىدهد، و خدا به هر چيزى داناست. (64) |
سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا (1) |
بزرگ [و خجسته] است کسى که بر بنده خود، فرقان [=کتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرمود، تا براى جهانيان هشداردهندهاى باشد. (1) |
الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا (2) |
همان کس که فرمانروايى آسمانها و زمين از آنِ اوست، و فرزندى اختيار نکرده و براى او شريکى در فرمانروايى نبوده است، و هر چيزى را آفريده و بدان گونه که درخور آن بوده اندازهگيرى کرده است. (2) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |