| سوره 91 | سوره مبارکه الشمس | صفحه 595 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1) |
| سوگند به خورشيد و تابندگى‌اش، (1) |
| وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2) |
| سوگند به مه چون پى [خورشيد] رود. (2) |
| وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3) |
| سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند، (3) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4) |
| سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد، (4) |
| وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5) |
| سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت، (5) |
| وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6) |
| سوگند به زمين و آن کس که آن را گسترد، (6) |
| وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7) |
| سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد؛ (7) |
| فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8) |
| سپس پليدکارى و پرهيزگارى‌اش را به آن الهام کرد، (8) |
| قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا (9) |
| که هر کس آن را پاک گردانيد، قطعاً رستگار شد، (9) |
| وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا (10) |
| و هر که آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت. (10) |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11) |
| [قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تکذيب پرداختند. (11) |
| إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا (12) |
| آنگاه که شقى‌ترينشان بر[پا] خاست. (12) |
| فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13) |
| پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده‌شتر خدا و [نوبت] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]». (13) |
| فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14) |
| و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‌شتر] را پى کردند، و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک يکسان کرد. (14) |
| وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15) |
| و از پيامد کار خويش، بيمى به خود راه نداد. (15) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1) |
| سوگند به شب چون پرده افکند، (1) |
| وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2) |
| سوگند به روز چون جلوه‌گرى آغازد، (2) |
| وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (3) |
| و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفريد، (3) |
| إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4) |
| که همانا تلاش شما پراکنده است. (4) |
| فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5) |
| اما آنکه [حق خدا را] داد و پروا داشت، (5) |
| وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6) |
| و [پاداش] نيکوتر را تصديق کرد، (6) |
| فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7) |
| بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت. (7) |
| وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8) |
| و اما آنکه بخل ورزيد و خود را بى‌نياز ديد، (8) |
| وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9) |
| و [پاداش] نيکوتر را به دروغ گرفت، (9) |
| فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10) |
| بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود. (10) |
| وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11) |
| و چون هلاک شد، [ديگر] مال او به کارش نمى‌آيد. (11) |
| إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12) |
| همانا هدايت بر ماست. (12) |
| وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13) |
| و در حقيقت، دنيا و آخرت از آن ماست. (13) |
| فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14) |
| پس شما را به آتشى که زبانه مى‌کشد هشدار دادم. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |