| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 14 |
|
| وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ (89) |
| و هنگامى که از نزد خدا کتابى برايشان آمد که تصديق کننده کتابى است که با آنان است و پيش تر ]به وسيله آن[ بر کافران طلب فتح مى کردند پس وقتى که آنچه را مى شناختند برايشان آمد منکرِ آن شدند، پس لعنت خدا بر کافران باد. (89) |
| بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ (90) |
| چه بد است آنچه خود را بدان فروختند که آنچه را خدا نازل کرده است، از روى ستم منکر مى شوند ]و حَسَد مىورزند[ که خدا بر هر کس از بندگانش که بخواهد از فضل خود نازل مى کند، در نتيجه به غضبى ]از خدا[ روى غضبى ديگر، باز گشتند، و براى کافران عذابى خوار کننده خواهد بود. (90) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِيَاءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (91) |
| و هنگامى که به آنان گفته مى شود: به آنچه خدا نازل کرده است (قرآن) ايمان بياوريد، مى گويند: به آنچه بر خود ما نازل شده است ايمان مى آوريم، و غير آن را منکر مى شوند با اينکه آن حقّ است و کتابى را که با آنان است تصديق مى کند. بگو: اگر شما مؤمنيد چرا پيش تر پيامبران خدا را مى کشتيد؟ (91) |
| ۞ وَلَقَدْ جَاءَكُمْ مُوسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ (92) |
| و همانا موسى با دليل هاى روشن (معجزات) به سوى شما آمد، سپس آن گوساله را بعد از ]رفتن [او ]به پرستش [گرفتيد در حالى که ستمکار بوديد. (92) |
| وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا ۖ قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ ۚ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (93) |
| و ]ياد کنيد [وقتى را که از شما پيمان استوار گفتيم و کوه طور را بر فرازتان بلند کرديم ]و با اين قدرت نمائى گرفتيم: [آنچه را به شما داده ايم با جدّيّت تمام بگيريد و بشنويد (بپذيريد). گفتند: شنيديم و نافرمانى کرديم، و به سبب کفرشان دلهايشان از محبّت آن گوساله سيراب شده بود، بگو: اگر مؤمنيد ايمانتان شما را به بد چيزى فرمان مى دهد. (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |