| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 15 |
|
| قُلْ إِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خَالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (94) |
| بگو: اگر سراى آخرت در نزد خدا خاصّ شماست نه مردم ديگر، اگر راست مى گوئيد تمنّاى مرگ کنيد. (94) |
| وَلَنْ يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (95) |
| و به سبب آنچه پيش تر به دست خود انجام داده اند هرگز آن را تمنّا نخواهند کرد، و خدا به ظالمان داناست. (95) |
| وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا ۚ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَنْ يُعَمَّرَ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (96) |
| و قطعاً يهود را حريص ترين مردم و حتّى ]حريص تر [از مشرکان بر حياتى ]طولانى[مى يابى; هر يک از آنان دوست دارد کاش هزار سال عمر کند، ولى اين عمر طولانى هرگز او را از عذاب دور نخواهد کرد، و خدا به آنچه مى کنند بيناست. (96) |
| قُلْ مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (97) |
| بگو: هر کس دشمن جبرئيل باشد ]دشمن خداست زيرا [او قرآن را به اذن خدا بر قلب تو نازل کرده است که تصديق کننده کتاب هاى آسمانى پيش از آن است و هدايت و بشارتى است براى مؤمنان. (97) |
| مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ (98) |
| هر کس دشمن خدا و فرشتگان او و رسولانش و جبرئيل و ميکائيل باشد ]بداند که[ بى گمان خدا دشمن کافران است. (98) |
| وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ (99) |
| و همانا آياتى روشن به سوى تو نازل کرديم و جز فاسقان کسى به آنها کفر نمىورزد. (99) |
| أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (100) |
| آيا ]به آيات ما کفر مىورزند و [هرگاه پيمانى مى بندند گروهى از آنان آن را به دور مى اندازند؟ بلکه بيشترشان ايمان نمى آورند. (100) |
| وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (101) |
| و چون پيامبرى از نزد خدا به سويشان آمد که تصديق کننده کتابى است که با آنان است گروهى از کسانى که کتاب به آنها داده شده است کتاب خدا (تورات) را پشت سر انداختند چنانکه گوئى نمى دانند ]که تورات کتاب خداست[. (101) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |