| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 155 |
|
| قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِنْ لَا تَعْلَمُونَ (38) |
| [خدا] مى گويد: در ميان امّت هايى از جنّ و انس که پيش از شما درگذشتند به آتش درآييد. هر بار امّتى داخل مى شود امّت هم مسلک خود را لعنت مى کند; تا چون همگى در آتش به هم ملحق شوند، پيروان درباره پيشوايانشان مى گويند: پروردگارا! اينان ما را گمراه کردند، پس عذابشان را از آتش دو برابر کن. [خدا ]مى گويد: براى هر کدام، عذابِ دو برابر خواهد بود ولى شما نمى دانيد. (38) |
| وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (39) |
| و پيشوايان به پيروانشان مى گويند: پس شما هيچ برترى بر ما نداريد، اينکه به سزاى آنچه مرتکب مى شديد اين عذاب را بچشيد. (39) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (40) |
| همانا کسانى که آيات ما را تکذيب کرده و در برابر آنها تکبّر ورزيده اند، درهاى آسمان بر روى آنان گشوده نمى شود، و به بهشت در نمى آيند مگر اينکه شتر در سوراخ سوزن داخل شود. و مجرمان را اينگونه کيفر مى دهيم. (40) |
| لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِنْ فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (41) |
| براى آنان از جهنّم بسترى و از بالايشان پوشش هايى [از آتش] است، و ظالمان را اينگونه سزا مى دهيم. (41) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (42) |
| و کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ـ هيچ کس را جز به قدر وسعش تکليف نمى کنيم ـ اينان اهل بهشت اند که در آن جاودانه خواهند بود. (42) |
| وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (43) |
| و هر کينه اى را که در سينه هايشان بوده است بر مى کنيم، در حالى که از پايينشان نهرها جريان دارد، و مى گويند: ستايش مختصّ خداست که ما را به اين [سعادت] هدايت کرد و اگر خدا ما را هدايت نکرده بود امکان نداشت [به آن ]راه بيابيم. همانا فرستادگان پروردگارمان حق را آوردند. و به آنان ندا داده مى شود که اين بهشت در برابر آنچه انجام مى داديد به شما واگذار شده است. (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |