| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 165 |
|
| قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (121) |
| گفتند: ما به پروردگار جهانيان ايمان آورديم; (121) |
| رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (122) |
| پروردگار موسى و هارون. (122) |
| قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (123) |
| فرعون گفت: پيش از آن که من به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد! بى شک اين نيرنگى است که در شهر به کار برده ايد تا اهلش را از آن بيرون کنيد، پس به زودى خواهيد دانست. (123) |
| لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (124) |
| حتماً دست و پاى شما را برخلاف يکديگر قطع مى کنم، سپس همه شما را به دار مى کشم. (124) |
| قَالُوا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ (125) |
| گفتند: [باکى نيست ]بى ترديد ما به سوى پروردگار خود باز مى گرديم. (125) |
| وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا ۚ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (126) |
| و تو چيزى را جز اين بر ما عيب نمى گيرى که ما به آيات پروردگار خود وقتى براى ما آمد ايمان آورديم. پروردگارا! صبرى [پايدار ]بر ما فرو ريز و ما را در حال تسليم بميران. (126) |
| وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (127) |
| و سران قوم فرعون [به او ]گفتند: آيا موسى و قومش را وا مى گذارى تا در اين سرزمين فساد کنند و او تو و معبودانت را واگذارد؟ گفت: به زودى کشتار پسرانشان را آغاز مى کنيم و دخترانشان را زنده مى گذاريم و قطعاً ما بر آنان مسلّطيم. (127) |
| قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (128) |
| موسى به قومش گفت: از خدا کمک بخواهيد و صبر پيشه کنيد، همانا زمين ملک خداست، آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد واگذار مى کند، و عاقبت [نيک ]براى تقوا پيشگان است. (128) |
| قَالُوا أُوذِينَا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنَا وَمِنْ بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (129) |
| [به موسى ]گفتند: پيش از آن که تو به سوى ما بيايى و بعد از اينکه به سوى ما آمدى آزار ديديم! گفت: اميد است پروردگار شما دشمنانتان را هلاک کند و شما را در اين سرزمين جانشين [آنان ]سازد و بنگرد که شما چگونه عمل خواهيد کرد. (129) |
| وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (130) |
| و همانا ما فرعونيان را به خشکسالى و کم شدن محصولات مبتلا کرديم، باشد که متذکّر شوند. (130) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |