| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 175 |
|
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188) |
| بگو: من اختيار هيچ سود و زيانى را براى خود ندارم مگر آنچه را خدا بخواهد، و اگر غيب مى دانستم خير بيشترى به دست مى آوردم و به من گزندى نمى رسيد. من جز اخطار کننده اى [براى خطاکاران ]و بشارت دهنده اى براى مؤمنان نيستم. (188) |
| ۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) |
| او است آن که شما را از يک تن آفريد، و جفتش را از جنس او قرار داد تا در کنارش آرامش بيايد. پس چون با او آميزش کرد، بارى سبک بر گرفت، و [مدّتى ]آن را با خود داشت. پس وقتى گرانبار شد، پدر و مادر، خدا، پروردگار خود را خواندند که اگر فرزندى شايسته به ما بدهى قطعاً از شکرگزاران خواهيم بود. (189) |
| فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190) |
| امّا هنگامى که خدا فرزندى شايسته به آنها داد، براى او در مورد آنچه به ايشان داده بود شريکانى قرار دادند; خدا بلند مرتبه تر است از اين که به او شرک ورزند. (190) |
| أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191) |
| آيا چيزهايى را شريک [خدا ]قرار مى دهند که هيچ چيزى را خلق نمى کنند، و آنها خود مخلوقند. (191) |
| وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) |
| و نه مى توانند آنان را يارى کنند و نه خود را يارى مى کنند؟ (192) |
| وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ (193) |
| و اگر آنها را به سوى هدايت بخوانيد از شما پيروى نمى کنند. بر شما يکسان است چه آنها را بخوانيد يا ساکت باشيد. (193) |
| إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (194) |
| همانا آنهايى را که جز خدا مى خوانيد مملوکانى هستند مانند شما; پس اگر راست مى گوييد آنها را بخوانيد، بايد شما را اجابت کنند. (194) |
| أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (195) |
| آيا آنها پاهايى دارند که با آنها راه بروند يا دست هايى دارند که با آنها [چيزى ]بگيرند يا چشم هايى دارند که با آنها ببينند با گوش هايى دارند که با آنها بشنوند؟ بگو: شريانتان را بخوانيد، سپس با من حيله کنيد و مهلتم ندهيد. (195) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |