سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 179 |
|
فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ ۚ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ ۚ وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (17) |
[اگر به کشتن دشمنان افتخار مى کنيد، بدانيد که ]شما آنان را نکشتيد، بلکه خدا آنان را کشت; و هنگامى که تو [اى پيامبر! مشتى شن به سوى کافران ]افکندى تو نيفکندى، بلکه خدا افکند تا [دشمن را مغلوب کند و ]از جانب خود موهبتى نيکو به مؤمنان ارزانى دارد. همانا خدا شنوا و داناست. (17) |
ذَٰلِكُمْ وَأَنَّ اللَّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكَافِرِينَ (18) |
[عنايت خدا درباره مؤمنان ]اين بود، و [بدانيد که ]خدا سست کننده نيرنگ کافران است. (18) |
إِنْ تَسْتَفْتِحُوا فَقَدْ جَاءَكُمُ الْفَتْحُ ۖ وَإِنْ تَنْتَهُوا فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَإِنْ تَعُودُوا نَعُدْ وَلَنْ تُغْنِيَ عَنْكُمْ فِئَتُكُمْ شَيْئًا وَلَوْ كَثُرَتْ وَأَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ (19) |
اگر شما [مشرکان ]طلب فتح مى کنيد، البّته فتح [مسلمانان ]به شما رسيد، و اگر [از دشمنى ]دست برداريد براى شما بهتر است و اگر باز گرديد ما نيز باز مى گرديم، و گروه شما هر چند زياد باشند براى شما کارى نمى کند و [بدانيد که ]خدا با مؤمنان است. (19) |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد! خدا و رسول او را اطاعت کنيد و از او روى نگردانيد در حاليکه [ندايش را ]مى شنويد. (20) |
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ قَالُوا سَمِعْنَا وَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ (21) |
و مانند کسانى نباشيد که گفتند: شنيديم، در حالى که آنان نمى شنوند. (21) |
۞ إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ (22) |
همانا بدترين جنبندگان نزد خدا آن کران و لالانى هستند که عقل خود را به کار نمى گيرند. (22) |
وَلَوْ عَلِمَ اللَّهُ فِيهِمْ خَيْرًا لَأَسْمَعَهُمْ ۖ وَلَوْ أَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّوْا وَهُمْ مُعْرِضُونَ (23) |
و اگر خدا خيرى در آنان سراغ داشت شنوايشان مى ساخت، و اگر آنان را شنوا مى کرد با حالت اعراض [به حق ]پشت مى کردند. (23) |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ ۖ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (24) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد! هنگامى که خدا و رسول او شما را به چيزى دعوت مى کنند که به شما حيات مى بخشد، دعوتشان را اجابت کنيد، و بدانيد که خدا ميان آدمى و قلبش حايل مى شود، و اينکه تنها به سوى او محشور مى شويد. (24) |
وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً ۖ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (25) |
و از فتنه اى که فقط به ستمکارانتان نمى رسد برحذر باشيد و بدانيد که خدا سخت عقوبت است. (25) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |