| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 20 |
|
| وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (127) |
| و ]ياد کن [وقتى را که ابراهيم پايه هاى اين خانه (کعبه) را با اسماعيل بالا مى برد ]و مى گفتند: [پروردگارا! از ما قبول کن، همانا تو خود شنوا و دانائى. (127) |
| رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (128) |
| پروردگارا! و ما را دو بنده تسليم فرمان خويش قرار ده و از نسل ما امّتى تسليم فرمان خود ]پديدآور [و مناسک ما را به ما نشان ده و توبه ما را بپذير، همانا تو خود بسيار توبه پذير و رحيمى. (128) |
| رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (129) |
| پروردگارا! و در ميان آنان رسولى از خودشان برانگيز که آيات تو را بر آنان بخواند به ايشان کتاب و حکمت بياموزد و آنان را تزکيه کند همانا تو خود عزّتمند و حکيمى. (129) |
| وَمَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (130) |
| و چه کسى جز آن که خود را به سفاهت کشانده است از آئين ابراهيم روى مى گرداند؟ و همانا ما او را در دنيا برگزيديم، و بى گمان او در آخرت از شايستگان خواهد بود. (130) |
| إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (131) |
| هنگامى ]او برگزيده شد [که پروردگارش به وى گفت: تسليم باش، گفت: تسليم خداوندگار جهانيانم. (131) |
| وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (132) |
| و ابراهيم پسرانش را به همان آئين سفارش کرد و يعقوب نيز چنين کرد ]و هر يک گفتند: [اى پسران من همانا خدا اين دين را براى شما برگزيده است پس البتّه نميريد مگر در حالى که تسليم او باشيد. (132) |
| أَمْ كُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِي قَالُوا نَعْبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِلَٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (133) |
| آيا شما هنگامى که مرگ يعقوب فرا رسيد حاضر بوديد؟ آن گاه که به پسرانش گفت: بعد از من چه مى پرستيد؟ گفتند: معبود تو و معبود پدران تو ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را مى پرستيم که معبودى يگانه است و ما تسليم او هستيم. (133) |
| تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (134) |
| اينان جماعتى بودند که درگذشتند; آنچه کسب کردند مختصّ آنان است و آنچه کسب کرده ايد مختص شماست، و شما از آنچه آنان مى کردند بازخواست نخواهيد شد. (134) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |