| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 215 |
|
| وَلَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍ ظَلَمَتْ مَا فِي الْأَرْضِ لَافْتَدَتْ بِهِ ۗ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ ۖ وَقُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ ۚ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (54) |
| و هر کسى ستم کرده اگر مالک آنچه در زمين است باشد حتماً آن را براى باز خريد خود (از عذاب) مى دهد و آنگاه که عذاب را ببينند پشيمانى خود را پنهان مى دارند (تا سرزنش نشوند) و ميان آنان به عدالت داورى مى شود و بر آنان ستم نمى رود. (54) |
| أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (55) |
| آگاه باشيد که آنچه در آسمانها و زمين است فقط از آن خداست، آگاه باشيد که وعده خدا حق است ولى بيشترشان نمى دانند. (55) |
| هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (56) |
| او حيات مى دهد و ميميراند و فقط به سوى او باز گردانده مى شويد. (56) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (57) |
| هان اى مردم! به يقين از سوى پروردگارتان موعظه اى و شفائى براى آنچه (از بيمارى ها) در سينه هاى شماست و هدايت و رحمتى براى مؤمنان آمده است. (57) |
| قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ (58) |
| بگو تنها به فضل خدا و رحمت او به همين بايد شاد شوند که آن بهتر است از آنچه (از اموال) گرد مى آورند. (58) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ لَكُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَرَامًا وَحَلَالًا قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ ۖ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ (59) |
| بگو: به من خبر دهيد که آنچه خدا از روزى براى شما نازل کرده است و شما بعضى از آن را (مانند بحيره و سائبه و وصيله و حام) حرام کرده ايد و بعضى را حلال، بگو: آيا خدا به شما اجازه داده است يا بر خدا دروغ مى بنديد؟ (59) |
| وَمَا ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (60) |
| و روز قيامت تصوّر آنان که بر خدا دروغ مى بندند (درباره کيفرشان) چيست؟ بدون ترديد خداوند داراى فضلى (عظيم) بر مردم است ولى بيشترشان سپاسگزارى نمى کنند. (60) |
| وَمَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ ۚ وَمَا يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (61) |
| و (تو) در هيچ کارى نيستى و از سوى او هيچ قسمتى از قرآن را نمى خوانى و هيچ کارى نمى کنيد مگر اينکه وقتى وارد آن مى شويد ما بر شما گواهيم و از پروردگار تو هموزن ذرّه اى نه در زمين و نه در آسمان پنهان نيست و نه کوچک تر از آن و نه بزرگ تر (از آن چيزى هست) مگر اينکه در کتابى روشن (لوح محفوظ) ثبت است. (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |