| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 225 |
|
| وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ ۚ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ إِنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَٰكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ (29) |
| و اى قوم من! هيچ مالى از شما در برابر آن (ابلاغ رسالت) درخواست نمى کنم. پاداش من جز بر خداوند نيست و من طرد کننده کسانى که ايمان آورده اند نيستم; زيرا آنان ملاقات کنندگان پروردگار خويشند و ليکن من مى بينم شما مردمى هستيد که نادانى مى کنيد. (29) |
| وَيَا قَوْمِ مَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ طَرَدْتُهُمْ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (30) |
| و اى قوم من! اگر آنان را طرد کنم چه کسى مرا يارى مى کند و از [کيفر ]خدا خلاصى مى دهد. پس آيا متوجه نمى شويد؟. (30) |
| وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْرًا ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنْفُسِهِمْ ۖ إِنِّي إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ (31) |
| و به شما نمى گويم که گنجينه هاى خداوند نزد من است و نه اين که غيب مى دانم و نمى گويم که من فرشته ام و درباره کسانى که چشمان شما حقير [شان] ديده است ، نمى گويم که خداوند هرگز خيرى به آنان نمى بخشد. خداوند به آنچه در ضميرهايشان است ، داناتر است; چرا که من در اين صورت بى ترديد از ستمکاران خواهم بود>. (31) |
| قَالُوا يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (32) |
| گفتند: <اى نوح! همانا با ما مناظره کردى و بسيار به بحث و جدل با ما پرداختى. پس اگر از راستگويانى براى ما بياور آنچه را هماره به ما وعده مى دهى!> (32) |
| قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُمْ بِهِ اللَّهُ إِنْ شَاءَ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ (33) |
| گفت: <فقط خداوند است که اگر بخواهد آن را برايتان مى آورد و شما هم از دسترس [او ]خارج نمى شويد>. (33) |
| وَلَا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَكُمْ إِنْ كَانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ ۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (34) |
| <و چنان چه خداوند خواسته باشد شما را به بيراهه اندازد ، اگر بخواهم شما را نصيحت کنم ، نصيحت من به شما سودى نمى رساند. او پروردگار شماست و تنها به او باز گردانده مى شويد>. (34) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَا بَرِيءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ (35) |
| بلکه مى گويند آن [قرآن] را بافته است: بگو: <اگر آن را بافته باشم گنه کارى من تنها بر [ذمّه] خودم است و من از گنه کارى شما به دورم>. (35) |
| وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلَّا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36) |
| و به نوح وحى شد: <همانا واقعيت اين است که از قوم تو آن کسان که [تاکنون ]ايمان نياورده اند ، هرگز ايمان نخواهند آورد. پس بر آنچه مى کردند اندوهگين مباش (36) |
| وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (37) |
| و زير نظر ما و (بر طبق) وحى ما کشتى را بساز و درباره کسانى که ستم کردند با من سخن مگوى به يقين آنان غرق شدنى هستند>. (37) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |