| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 231 |
|
| فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ (82) |
| پس آن گاه که فرمان ما فرا رسيد ، بالاترين آن [ديار] را زيرين ترينش گردانديم و بر آن سنگهايى از سنگ گل لايه لايه بارانديم. (82) |
| مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ (83) |
| [سنگهايى] در نزد خداوند نشانه دار و آنها از ستمگران دور نيست. (83) |
| ۞ وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ وَلَا تَنْقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ ۚ إِنِّي أَرَاكُمْ بِخَيْرٍ وَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُحِيطٍ (84) |
| و به سوى [مردم] مدين ، برادرشان شعيب را [فرستاديم]. گفت: <اى قوم من! خداوند را پرستش کنيد; زيرا هيچ معبودى جز او نداريد و از پيمانه و ترازو نکاهيد. همانا من شما را توانگر مى بينم و من بر شما از عذاب روزى فراگير جدّاً بيمناکم (84) |
| وَيَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (85) |
| و اى قوم من! پيمانه و ترازو را عادلانه کامل کنيد و از اجناس مردم نکاهيد و در زمين تبه کارانه فساد نکنيد (85) |
| بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (86) |
| باز نهاده خداوند براى شما بهتر است ، اگر مؤمن باشيد و من نگهبان شمانيستم>. (86) |
| قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ۖ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ (87) |
| گفتند: <اى شعيب! آيا نمازت وادارت مى کند که رها سازيم آنچه را که پدرانمان مى پرستند؟ يا [خوددارى کنيم از اين] که انجام دهيم در اموالمان آنچه مى خواهيم؟ بى ترديد تو خود بردبار و راه يافته اى>. (87) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ ۚ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ۚ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ ۚ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (88) |
| گفت: <اى قوم من! مرا خبر دهيد اگر بر دليل روشنى که از ناحيه پروردگارم است ، متکى باشم و رزق نيکويى از جانب خود روزيم کرده باشد ، [باز هم کارم را به تمسخرمى گيريد؟ ]و نمى خواهم با شما مخالفت کنم و [خود ]به آنچه شما را از آن باز مى دارم ، روى آورم. نمى خواهم جز اصلاح کردن [شما ]را تا آن حد که توان دارم. موفقيّتم جز به [يارى ]خداوند نيست. فقط بر او توکّل کرده ام و فقط به او روى مى آورم (88) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |