| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 232 |
|
| وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ (89) |
| اى قوم من! مبادا ستيزه جويى با من برايتان به بار آورد. [اين را] که برسد به شما همانند آنچه به قوم نوح ، يا قوم هود ، يا قوم صالح رسيد و قوم لوط از شما دور نيست (89) |
| وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ (90) |
| و از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و سپس به سوى او باز گرديد. همانا پروردگارم مهربان و بسيار با محبت است>. (90) |
| قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ (91) |
| گفتند: <اى شعيب! بسيارى از آنچه را مى گويى نمى فهميم و به يقين تو را در قياس با خويش ناتوان مى بينيم و اگر معدود عشيره ات نبودند ، تو را سنگسار کرده بوديم و تو در نزد ما عزيز و گرامى نيستى>. (91) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (92) |
| گفت: <اى قوم من! آيا اندک عشيره ام نزد شما از خداوند گرامى ترند؟ و [آيا] او را پشت سر نهاديد و فراموش شده است؟ به يقين پروردگارم بر آنچه مى کنيد احاطه دارد (92) |
| وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ (93) |
| و اى قوم من - تا آن حد که در توان شماست - عمل کنيد. من [نيز به وظيفه خويش ]يقيناً عمل کننده ام. به زودى خواهيد دانست کيست که عذابى بيايدش که خوارش کند و کيست آن که دروغگوست و منتظر بمانيد ، همانا من [نيز ]همراه شما منتظرم>. (93) |
| وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (94) |
| و آن گاه که فرمان ما رسيد ، شعيب و کسانى را که ايمان آوردند و همراهش بودند با رحمتى از ناحيه خويش نجات داديم و غرش مهيب کسانى را که ستم کردند فرو گرفت; پس صبحگاهان در خانه هايشان به رو بر زمين افتادند; (94) |
| كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (95) |
| که گويا در آن جا اقامت نداشتند. آگاه باشيد هلاک باد مدين ، همان گونه که ثموديان هلاک شدند! (95) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (96) |
| و همانا موسى را به همراه نشانه هاى خويش و برهانى روشن فرستاديم; (96) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (97) |
| به سوى فرعون و گروه او; پس [آنان] از فرمان فرعون پيروى کردند در حالى که فرمان فرعون هدايت آفرين نبود. (97) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |