| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 27 |
|
| ۞ لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (177) |
| نيکى آن نيست که روى خود را به جانب مشرق و مغرب بگردانيد، بلکه نيکىِ ]مجسّم [کسى است که به خدا و روز بازپسين و فرشتگان و کتاب ]هاى آسمانى [و پيامبران ايمان آورده و مال خود را با اينکه آن را دوست مى دارد به خويشاوندان و يتيمان و مسکينان و در راه ماندگان و سائلان و در ]راه آزادى [بردگان مى دهد و نماز را بر پا مى دارد و زکات مى پردازد، و کسانى که وقتى عهد مى بندند به عهدشان وفا مى کنند، و بويژه کسانى که در تنگدستى و سختى و هنگام جنگ شکيبا هستند. اينانند که ]در ادعاى نيک بودن [راست مى گويند و اينانند همان تقواپيشگان. (177) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى ۖ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِكَ تَخْفِيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (178) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! در مورد کشتگان بر شما قصاص نوشته شده است، آزاد در برابر آزاد و برده در برابر برده و زن در برابر زن، پس کسى که از طرف برادرش (ولّى مقتول) چيزى ]از حقّ قصاص [به او بخشيده شود بايد ]پرداخت ديه را [به طور شايسته دنبال کند و آن را با خوشرفتارى به او بپردازد، اين تخفيف و رحمتى است از جانب پرودرگارتان، پس هر کس بعد از اين تعدّى کرد براى او عذابى دردآور خواهد بود. (178) |
| وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (179) |
| و براى شما ـ اى خردمندان ـ در قصاص حياتى ]عظيم [است ]اين حکم را مقرّر کرديم [باشد که ]از قتل [پرهيز کنيد. (179) |
| كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (180) |
| بر شما نوشته شده است که وقتى يکى از شما را مرگ در مى رسد اگر مالى بر جاى مى گذارد براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديک ترش به طور پسنديده وصيّت کند; ]اين [حقّى است بر تقواپيشگان. (180) |
| فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (181) |
| پس هر کس آن را بعد از آنکه شنيده است تغيير دهد گناهش فقط بر کسانى است که آن را تغيير مى دهند; همانا خدا شنوا و داناست. (181) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |