| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 273 |
|
| لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (55) |
| در نتيجه، آنچه را[از نعمت] به آنان داده ايم ناسپاسى مى کنند; پس بهره ببريد که به زودى [نتيجه کارتان را] خواهيد دانست. (55) |
| وَيَجْعَلُونَ لِمَا لَا يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ۗ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ (56) |
| و براى موجوداتى که [چيزى]نمى دانند (بت ها)، بهره اى از آنچه به آنان عطاکرده ايم قرار مى دهند! به خدا سوگند از آنچه افترا مى زنيد بازپرسى خواهيد شد. (56) |
| وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ ۙ وَلَهُمْ مَا يَشْتَهُونَ (57) |
| و دختران را براى خدا قرار مى دهند - منزّه است او - در حالى که آنچه بدان تمايل دارند (پسران) براى خودشان است! (57) |
| وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَىٰ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (58) |
| و آن گاه که يکى از آنان به[تولّد] دختر مژده داده شود روسياه و سرافکنده مى گردد; در حالى که آکنده از اندوه و خشم فرو خورده است. (58) |
| يَتَوَارَىٰ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ ۚ أَيُمْسِكُهُ عَلَىٰ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (59) |
| از بدىِ آنچه به او مژده داده شده است، از مردم پنهان مى شود[و مردد است]که آيا او را با خوارى نگاه دارد يا به زورْ زيرِ خاکش کند؟ آگاه باشيد که بد قضاوتى مى کنند. (59) |
| لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ ۖ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (60) |
| وصفِ بد براى کسانى است که به آخرت ايمان ندارند و بالاترين وصف از آنِ خدا است، و او است عزّتمند حکيم. (60) |
| وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَٰكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (61) |
| و اگر خدا مردم را به سبب ظلمشان مؤاخذه مى کرد، هيچ[ظالم ]جنبنده اى را[که مستحق عذاب است] بر روى زمين باقى نمى گذاشت; ولى تا مدتى معين مهلتشان مى دهد و آن گاه که اجلشان رسيد نه لحظه اى عقب مى افتند و نه پيش مى روند. (61) |
| وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَىٰ ۖ لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (62) |
| و آنچه را از آن کراهت دارند (يعنى دختران،) براى خدا قرار مى دهند و زبان هايشان دروغ را بازگو مى کند که: [عاقبت] بهتر براى آنان است; به ناچار آتش براى آنان است [و به سوى آن] پيش رانده مى شوند. (62) |
| تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (63) |
| به خدا سوگند، به سوى امت هاى پيش از تو رسولانى فرستاديم، پس شيطان کارهاى [بد] آنان را برايشان زينت داد; در نتيجه او (شيطان) امروز دوست آنان است و براى ايشان عذابى دردآور است. (63) |
| وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ ۙ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (64) |
| و اين کتاب را نازل نکرديم مگر براى اين که آنچه را در آن اختلاف کرده اند، براى آنان بيان کنى و [اين که] هدايت و رحمتى باشد براى مردمى که مى گروند. (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |