| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 28 |
|
| فَمَنْ خَافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (182) |
| اما هر کس در مورد وصيّت کننده اى از انحراف يا گناهى هم بيم داشته باشد و ميان آنان را اصلاح کند گناهى بر او نيست، همانا خدا بسيار آمرزنده و رحيم است. (182) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (183) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! روزه بر شما نوشته شده است چنانکه بر کسانى که پيش از شما بودند نوشته شده بود، باشد که تقوا پيشه شويد. (183) |
| أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ ۖ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ ۚ وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (184) |
| در روزهائى معدود، پس هر کس از شما مريض يا در سفر باشد شمارى از روزهائى ديگر ]روزه بگيرد[. و بر کسانى که روزه براى آنان طاقت فرساست فديه اى واجب است که ]آن [طعام يک مسکين است ولى هر کس از روى ميل خيرى انجام دهد ]و بيش از طعام يک مسکين بدهد [براى او بهتر است; و روزه گرفتن براى شما بهتر است اگر بدانيد. (184) |
| شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ۖ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۗ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (185) |
| ]آن روزهاى معدود[ ماه رمضان است، ماهى که قرآن در آن نازل شده است ]کتابى[ که راهنماى مردم و ]دربردارنده [دليل هاى روشن هدايت و جدائى حق از باطل است، پس هر کس از شما اين ماه را دريابد بايد در آن روزه بگيرد و هر کس مريض يا در سفر باشد شمارى از روزهائى ديگر ]روزه بگيرد[. خدا براى شما آسانى مى خواهد و دشوارى نمى خواهد و ]قضاى روزه [براى اين است که شما روزه ها را کامل کنيد و خدا را به پاس آن که شما را ]به قضاى روزه [راهنمائى کرد بزرگ بداريد و باشد که ]بخاطر رخصت افطار [سپاس بگزاريد. (185) |
| وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ (186) |
| و هر گاه بندگانم از تو درباره من بپرسند ]که نزديکم يا دور؟ بگو: [بى گمان من نزديکم و دعاى دعا کننده را وقتى که مرا بخواند اجابت مى کنم، پس بايد مرا اجابت کنند و به من ايمان آورند باشد که به رشد خود برسند. (186) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |