| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 284 |
|
| مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَنْ نُرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَدْحُورًا (18) |
| هر که پيوسته [دنياى]زودگذر را بخواهد، هر چه بخواهيم و براى هر که اراده کنيم، در اين جا زود به او مى دهيم; سپس حهنّم را براى او مقرر مى داريم که نکوهيده و رانده شده، در آن خواهد سوخت. (18) |
| وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُورًا (19) |
| و هر که آخرت را بخواهد و براى آن کوششِ در خور آن را بکند و مؤمن باشد، اينانند که سعيشان مشکور خواهد بود. (19) |
| كُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا (20) |
| هر يک [از دو گروه، يعنى]اينان را و آنان را از عطاى پروردگارت مدد مى رسانيم و عطاى پروردگارت، ممنوع شدنى نيست. (20) |
| انْظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا (21) |
| بنگر چگونه بعضى از آنان را[در بهره دنيوى]بر بعضى ديگر فزونى داده ايم، و بى ترديد رتبه هاى [معنوى]آخرت، والاتر و فزونى[نعمت هاى]آن برتر و بيشتر است. (21) |
| لَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَخْذُولًا (22) |
| و با خدا معبودى ديگر قرار نده که نکوهيده و بى ياور[بر جاى]بنشينى. (22) |
| ۞ وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا (23) |
| و پروردگار تو حکم کرده است که جز او را نپرستيد و به پدر و مادر نيکى کنيد; اگر يکى از آن دو يا هر دو، نزد تو به پيرى برسند به آنها اف [هم که نشانگر دلتنگى است]نگو و بر آن دو بانگ مزن و با آنان سخنى شايسته بگو. (23) |
| وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا (24) |
| و براى آن دو از روى مهربانى بالِ تواضع فرود آور و بگو: پروردگارا! بر آنان به پاس اين که مرا در کودکى تربيت کردند رحمت آور. (24) |
| رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا (25) |
| پروردگارتان به آنچه در ضمير شما است[از خود شما]آگاه تر است; اگر اهل صلاح باشيد قطعاً او آمرزنده توبه کنندگان است. (25) |
| وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا (26) |
| و حق خويشاوند و تهى دست و در راه مانده را بده و هيچ گونه ريخت و پاشى را [در مال]پيشه مکن. (26) |
| إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا (27) |
| همانا ريخت و پاش کنندگان همزادان شيطانند، و شيطان نسبت به پروردگارش خود پيوسته ناسپاس است. (27) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |