| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 286 |
|
| ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا (39) |
| اين [دستورات]از حکمت هايى است که پروردگارت به تو وحى کرده است; و با خدا معبودى ديگر قرار نده که سرزنش شده و رانده گشته، در حهنّم افکنده خواهى شد. (39) |
| أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا (40) |
| آيا پروردگارتان شما را[بر خود برترى داده]و در نتيجه شما را به [داشتن ]پسران برگزيده و[براى خود]از فرشتگان دخترانى برگرفته است؟! به راستى که شما سخنى بزرگ مى گوييد. (40) |
| وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا (41) |
| و همانا در اين قرآن [سخنانى]گوناگون گفتيم تا هشيار شوند; ولى جز رميدن براى آنان نمى افزايد. (41) |
| قُلْ لَوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا (42) |
| بگو: اگر آن گونه که مى گويند، با خدا معبودهايى بود، در آن هنگام به سوى صاحب عرش راهى مى جستند[تا قدرت را از او بگيرند]. (42) |
| سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا (43) |
| منزّه است او و برتر است از آنچه مى گويند برترى بزرگ! (43) |
| تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (44) |
| آسمان هاى هفتگانه و زمين و هر آن که در آنها است او را به پاکى ياد مى کنند و هيچ چيزى نيست مگر اين که همراه با ستايش او به پاکى يادش مى کند، ولى شما تسبيح آنها را درک نمى کنيد. بى گمان او بردبار و آمرزگار است. (44) |
| وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا (45) |
| و هنگامى که قرآن بخوانى، ميان تو و کسانى که به آخرت ايمان ندارند حجابى نامرئى قرار مى دهيم. (45) |
| وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (46) |
| و بر دل هاى آنان پوشش هايى قرار داديم تا آن را نفهمند و در گوش هايشان سنگينى نهاديم. و آن گاه که پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد کنى، با حالت رميدگى به تو پشت مى کنند. (46) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا (47) |
| هنگامى که آنان [وقت خواندن قرآن]به تو گوش فرا مى دهند، ما به انگيزه اى که با آن [به تو]گوش فرا مى دهند آگاه تريم، و[نيز]هنگامى که باهم نجوا مى کنند[از کارشان آگاه تريم]آن گاه که آن ستمگران مى گويند: شما جز از مردى جادو شده پيروى نمى کنيد. (47) |
| انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (48) |
| بنگر چگونه براى تو مَثَل ها زدند و در نتيجه گمراه شدند; پس راهى نمى توانند يافت. (48) |
| وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (49) |
| و گفتند: آيا هنگامى که ما استخوان ها[يى از هم جدا]و [سپس]آردگونه شديم، آيا حتماً در آفرينشى جديد برانگيخته مى شويم؟! (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |