سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 288 |
|
وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا (59) |
و [هيچ چيزى] ما را از فرستادن معجزات [درخواستى آنان] باز نداشت مگر اين که گذشتگان، آنها را تکذيب کردند[و هلاک شدند]، و به ثمود[قوم صالح ]ماده شتر[در خواستى آنان را] ـ که [معجزه اى] روشنگر بود ـ داديم; پس به آن ستم کردند[و آن را کشتند]و معجزات[درخواستى] را جز براى بيم دادن[مردم ]نمى فرستيم. (59) |
وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا (60) |
و[ياد کن]هنگامى را که به تو گفتيم: همانا پروردگارت به مردم احاطه دارد. و آن رؤيايى را که به تو نمايانديم و [نيز]آن درخت نفرين شده در قرآن را جز براى آزمايش مردم قرار نداديم. و آنان را مى ترسانيم، ولى جز به طغيان بزرگ آنها نمى افزايد. (60) |
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (61) |
و [ياد کن]هنگامى را که به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده کنيد، پس [همه ]سجده کردند مگر ابليس [که] گفت: آيا براى کسى سجده کنم که او را از گِل آفريده اى؟! (61) |
قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا (62) |
[ابليس] گفت: به من خبر ده، اين موجودى که بر من برترى دادى [ براى چه بود؟]اگر تا روز قيامت مهلتم دهى، فرزندانش را - جز اندکى - افسار مى زنم [و به دنبال خود مى کشانم]. (62) |
قَالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَوْفُورًا (63) |
[خدا] گفت: برو [دور شو] هر کس از آنان از تو پيروى کند، حتماً حهنّم کيفر شما خواهد بود کيفرى تمام. (63) |
وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (64) |
و هر کس از آنان را توانستى با آوازت از جاى بکَن و سواره نظام و پياده نظامت را بر ضدّشان بسيج کن و با آنان در اموال و اولاد شريک شو و به ايشان وعده بده; و شيطان جز از روى فريب به آنان وعده نمى دهد. (64) |
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا (65) |
[ولى بدان که] قطعاً هيچ گونه تسلّطى بر بندگان [خالص] من ندارى و کافى است که پروردگارت نگهبان [آنان] باشد. (65) |
رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا (66) |
پروردگار شما کسى است که کشتى ها را در دريا براى شما روان مى سازد تا از فضل او با تلاش [خود] طلب [معيشت] کنيد که او نسبت به شما رحيم است. (66) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |