| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 291 |
|
| إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا (87) |
| ليکن رحمتى است از پروردگار تو [که قرآن را نزد تو محفوظ مى دارد] بى شک فضل او بر تو، همواره بزرگ است. (87) |
| قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَىٰ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَٰذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا (88) |
| بگو: به يقين اگر جن و انس گرد آيند براى اين که مانند اين قرآن را بياورند، نمى توانند مانند آن را بياورند، اگر چه بعضى از آنان پشتيبان بعضى ديگر باشند. (88) |
| وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (89) |
| و همانا در اين قرآن از هر مَثَلى به شيوه هاى گوناگون آورديم; ولى بيشتر مردم [در برخورد با قرآن] جز انکار[کارى] نکردند. (89) |
| وَقَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنْبُوعًا (90) |
| و گفتند: هرگز [سخن] تو را باور نمى کنيم مگر اين که از اين سرزمين (مکّه) براى ما چشمه اى روان سازى، (90) |
| أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِنْ نَخِيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِيرًا (91) |
| يا براى تو باغى باشد از درختان خرما و انگور که در ميان آن نهرها روان سازى، (91) |
| أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ قَبِيلًا (92) |
| يا آسمان را آن گونه که ادّعا کرده اى، پاره پاره بر ما بيفکنى يا خدا را با فرشتگان روبه روى ما بياورى، (92) |
| أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِنْ زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِي السَّمَاءِ وَلَنْ نُؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنْتُ إِلَّا بَشَرًا رَسُولًا (93) |
| يا خانه اى از جنس طلا براى تو باشد، يا در آسمان بالا روى، و بالا رفتنِ تو را باور نمى کنيم تا اين که نوشته اى بر ما نازل کنى که آن را بخوانيم. بگو: سبحان ربّى (عجبا!) آيا من جز بشرى هستم که فرستاده شده ام؟! (93) |
| وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَرًا رَسُولًا (94) |
| و [هيچ چيز] مردم را آن گاه که هدايت براى آنان آمد، از ايمان آوردن باز نداشت جز اين که گفتند: آيا خدا بشرى را به رسالت برانگيخته است؟! (94) |
| قُلْ لَوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَسُولًا (95) |
| بگو: اگر در زمين [به جاى بشر] فرشتگانى بودند که به آرامى راه مى رفتند، قطعاً بر آنان فرشته اى از آسمان به پيامبرى نازل مى کرديم. (95) |
| قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (96) |
| بگو: کافى است که خدا ميان من و شما شاهد باشد; زيرا او به بندگانش آگاه و بينا است. (96) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |