| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 33 |
|
| سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُمْ مِنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ ۗ وَمَنْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (211) |
| از بنى اسرائيل بپرس که چقدر از نشانه هاى روشن (معجزات) به آنان داديم! و هر کس نعمت هاى خدا را بعد از آنکه به سوى او آمد [به کفران ]مبدّل کند [بداند که ]بى شک خدا سخت عقوبت است. (211) |
| زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا ۘ وَالَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (212) |
| زندگى دنيا براى کافران زينت داده شده است، و کسانى را که ايمان آورده اند مسخره مى کنند و کسانى که تقوا پيشه کرده اند روز قيامت فوق آنانند; و خدا به هر کس بخواهد بى حساب عطا مى کند. (212) |
| كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (213) |
| مردم [در آغاز ]يک امّت بودند، پس خدا پيامبران را به عنوان بشارت دهنده و اخطار کننده برانگيخت و کتاب ها [ى آسمانى ]را به حقّ با آنان نازل کرد تا ميان مردم درباره آنچه بر سرش اختلاف داشتند حکم کند; و در کتاب ها اختلاف نکردند مگر کسانى که کتاب به آنان داده شد ـ به سبب تعدّى در ميانشان ـ آن هم بعد از آنکه دليل هاى روشن برايشان آمد، پس خدا کسانى را که ايمان آورده بودند، به اذن خود، به آن حقّى که در آن اختلاف داشتند هدايت کرد، و خدا هر که را بخواهد به راهى راست هدايت مى کند. (213) |
| أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ (214) |
| آيا پنداشته ايد که به بهشت در مى آييد با اينکه هنوز محنت هاى آنان که بيش از شما در گذشتند به سراغ شما نيامده است؟ تنگدستى و سختى دامنگيرشان شد و دچار اضطراب شديد گسستند تا آنجا که پيامبران و آنان که ايمان آورده و با ايشان بودند همى گفتند: نصرت خدا کى خواهد بود؟ آگاه باشيد که نصرت خدا نزديک است. (214) |
| يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (215) |
| از تو مى پرسند چه چيز انفاق کنند؟ بگو: هر مالى انفاق کنيد براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديک تر و يتيمان و مسکينان و در راه ماندگان است، و هر کار خيرى انجام دهيد بى شک خدا به آن داناست. (215) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |