سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 330 |
|
وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ (91) |
و آن زن (مريم) را [ياد کن] که دامن خود را پاک نگه داشت، پس ما از روح خود در او دميديم و او و پسرش را نشانه اى بزرگ [از قدرت خود] براى جهانيان قرار داديم. (91) |
إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (92) |
همانا اين امتِ شما است امتى يگانه و منم پروردگار شما، پس مرا پرستش کنيد. (92) |
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (93) |
و کار [دين] خود را در ميانشان پاره پاره کردند; همه فقط به سوى ما باز خواهند گشت. (93) |
فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ (94) |
پس هر که کارهاى شايسته انجام دهد و مؤمن نيز باشد، سعى او ناسپاسى نمى شود و ما حتماً [کارهاى او را ]برايش مى نويسيم. (94) |
وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (95) |
و ممنوع است بر [اهل] قريه اى که آنان را هلاک کرده ايم [که براى جبران گذشته خود به دنيا بازگردند]، آنان باز نخواهند گشت. (95) |
حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ كُلِّ حَدَبٍ يَنْسِلُونَ (96) |
[کارها به همين منوال ادامه دارد] تا وقتى که [سدّ ]يأجوج و مأجوج گشوده شود در حالى که آنها از هر بلندى سرازير مى شوند. (96) |
وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِنْ هَٰذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ (97) |
و آن وعده حق (قيامت) نزديک شود، پس ناگهان چشمان کسانى که کفر ورزيده اند خيره گردد [و گويند: ]اى واى بر ما! راستى که ما از اين [روز] در غفلتى [عميق] به سر مى برديم، بلکه ما ستمکار بوديم. (97) |
إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (98) |
[به آنان گفته مى شود:] به يقين شما و آنچه جز خدا مى پرستيد، سوختِ جهنميد، شما در آن وارد خواهيد شد. (98) |
لَوْ كَانَ هَٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ (99) |
اگر اينها (بت ها) معبود [به حق] بودند وارد جهنم نمى شدند در حالى که همه (بُتان و بت پرستان) در آن جاودانه اند. (99) |
لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ (100) |
آنان در آن جا ناله اى دردناک دارند و آنها در آن جا [سخنى خوشحال کننده ]نمى شنوند. (100) |
إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ (101) |
همانا کسانى که پيش تر از جانب ما وعده نيکو به آنان داده شده است از آن دور داشته خواهند شد. (101) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |