| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 331 |
|
| لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ (102) |
| کمترين صداى آن را [نيز] نمى شنوند و آنان در آنچه [از نعمت هاى بهشتى] که دلشان بخواهد جاودانه اند. (102) |
| لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (103) |
| آن بزرگ ترين وحشت محزونشان نمى کند و فرشتگان از ايشان استقبال مى کنند [و مى گويند:] اين است روز شما که به آن وعده داده مى شديد. (103) |
| يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَيْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ (104) |
| روزى که آسمان را همچون در هم پيچيدن طومارِ نوشته ها در هم مى پيچيم; همان گونه که بار اول آفرينش [انسان ]را آغاز کرديم دوباره آن را بازمى گردانيم; وعده اى است که انجامش به عهده ما است، حتماً آن را انجام خواهيم داد. (104) |
| وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ (105) |
| و همانا ما بعد از ذکر (تورات) در زبور نوشتيم که زمين را بندگان شايسته ما به ميراث خواهند برد. (105) |
| إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ (106) |
| به راستى در اين [حقايق] براى مردمِ عبادت پيشه ابلاغى مهم وجود دارد. (106) |
| وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ (107) |
| و ما تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم. (107) |
| قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (108) |
| بگو: به من فقط وحى مى شود که معبود شما معبودى يگانه است، پس آيا شما تسليم [حق ]مى شويد؟ (108) |
| فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ مَا تُوعَدُونَ (109) |
| پس اگر روى برتافتند بگو: من به همه شما به طور يکسان آگاهى و اخطار دادم و نمى دانم آنچه [از عذاب] به شما وعده داده مى شود نزديک است يا دور؟ (109) |
| إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ (110) |
| به يقين او سخن آشکار را مى داند و آنچه را کتمان مى کنيد (نيز) مى داند. (110) |
| وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (111) |
| و من نمى دانم شايد اين [تأخير عذاب ]آزمايشى باشد براى شما و بهره مندىِ اندکى تا چندگاهى. (111) |
| قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ (112) |
| [پيامبر] گفت: پروردگارا، [ميان ما و دشمنان ]به حق داورى کن، و پروردگار ما صاحب رحمت است که در برابر توصيفى که [به ناحق درباره اسلام و قرآن ]مى کنيد از او کمک خواسته مى شود. (112) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |