| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 337 |
|
| أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ (39) |
| به مردمى که مورد هجوم جنگى قرار مى گيرند اذن داده شده است [که به جنگ دفاعى بپردازند]، زيرا بر آنان ستم رفته است، و بى شک خدا بر يارى دادن آنان توانا است. (39) |
| الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا ۗ وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ (40) |
| همانان که از خانه هاى خود به ناحق اخراج شدند، تنها بدين علّت که مى گفتند: پروردگار ما اللّه است. و اگر خدا [با اذنِ دفاع، شرِّ ]بعضى از مردم را به وسيله بعضى ديگر دفع نمى کرد، ديرها و کليساها و معبدهايى از يهود و مسجدهايى [از مسلمانان ]که در آنها بسيار ياد خدا مى شود، ويران مى شدند; و بى شک خدا کسانى را که او را يارى کنند يارى مى کند، چرا که قطعاً خدا نيرومند و با عزّت است. (40) |
| الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ ۗ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (41) |
| آنان که اگر در زمين فرمانروايى شان بدهيم، نماز را برپا مى دارند و زکات مى دهند و به کارهاى پسنديده وا مى دارند و از کارهاى ناپسند باز مى دارند و سرانجامِ کارها تنها در اختيار خدا است. (41) |
| وَإِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ (42) |
| و اگر تو را تکذيب مى کنند [عجب نيست; زيرا ]پيش از آنان قوم نوح و عاد و ثمود [نيز پيامبرانشان را] تکذيب کردند. (42) |
| وَقَوْمُ إِبْرَاهِيمَ وَقَوْمُ لُوطٍ (43) |
| و [نيز] قوم ابراهيم و قوم لوط. (43) |
| وَأَصْحَابُ مَدْيَنَ ۖ وَكُذِّبَ مُوسَىٰ فَأَمْلَيْتُ لِلْكَافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ ۖ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (44) |
| و [همچنين] اهل مدين. و موسى [هم] تکذيب شد، پس به کافران مهلت دادم، آن گاه آنان را [به کيفر] گرفتم; پس [بنگر که ]انکار و انتقام من چگونه بود؟ (44) |
| فَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا وَهِيَ ظَالِمَةٌ فَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَشِيدٍ (45) |
| و چه بسيار قريه هايى را که [مردم آنها ]ستمکار بودند هلاک کرديم و [اينک ديوارهاى ]آنها بر سقف هايشان فروريخته است، و [چه بسيار ]چاه هاى آب رها شده و کاخ هاى برافراشته [که صاحبانشان هلاک شده اند]. (45) |
| أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ يَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۖ فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَٰكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ (46) |
| آيا در زمين به سير و تماشا نرفته اند تا براى آنان دل هايى به وجود آيد که با آنها بينديشند، يا گوش هايى که با آنها بشنوند؟ حقيقت اين است که چشم ها کور نيست، بلکه قلب هايى که در سينه ها است کور است. (46) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |