| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 36 |
|
| لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (225) |
| خدا شما را به قسم هاى لغوتان مؤاخذه نمى کند، ولى شما را به آنچه قلب هايتان کسب کرده است مؤاخذه مى کند و خدا بسيار آمرزنده و بردبار است. (225) |
| لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (226) |
| براى کسانى که بر ترک آفرينش با زنانشان قسم مى خورند چهار ماه مهلت مقرّر است، پس اگر برگشتند [مورد عنايت خدا خواهند بود ]همانا خدا بسيار آمرزنده و رحيم است. (226) |
| وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (227) |
| و اگر عزم طلاق کردند [بدانند که ]قطعاً خدا شنوا و داناست. (227) |
| وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِنْ كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (228) |
| و زنان مطلّقه سه پاکى را انتظار مى کشند، و اگر به خدا و روز واپسين ايمان دارند براى آنان روا نيست که آنچه را خدا در رَحِم هايشان آفريده است کتمان کنند; و شوهرانشان اگر اراده اصلاح داشته باشند سزاوارترند که آنان را در اين مدّت برگردانند; و براى اين زنان به طور شايسته [حقوقى بر مردان ]است مانند آنچه [براى مردان ]بر عهده آنان است، و مردان بر آنان مرتبتى دارند; و خدا عزّتمند و حکيم است. (228) |
| الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (229) |
| اين گونه طلاق دو بار است، پس [بعد از هر طلاقى ]بايد يا [زن را ]به طور شايسته نگاه دارد و يا او را با خوشرفتارى رها کند، و براى شما حلال نيست که از آنچه به آنان داده ايد چيزى باز ستانيد مگر اينکه زن و شوهر بترسند که [اگر با هم زندگى کنند ]حدود خدا را بر پا ندارند، پس اگر بترسيد که آن دو، حدود خدا را بر پا ندارند، در مورد آنچه زن براى آزادى خود فديه دهد بر آن دو، گناهى نيست. اينها حدود خداست، پس، از آنها تجاوز نکنيد. و کسانى که از حدود خدا تجاوز کنند اينان خود ستمکارند. (229) |
| فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّىٰ تَنْكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ ۗ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۗ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (230) |
| پس اگر [بار سوّم ]او را طلاق داد، از آن پس، ديگر آن زن براى او حلال نيست تا اينکه با شوهرى غير او نکاح کند. پس چنانچه [شوهر جديد ]طلاقش داد اگر [شوهر اوّل و زن ]گمان دارند که حدود خدا را برپا مى دارند بر آن دو، گناهى نيست که به [همسرى ]يکديگر باز گردند. و اينها حدود خداست که آنها را براى مردم دانا بيان مى کند. (230) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |