| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 363 |
|
| وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33) |
| و مَثَلى براى تو نمى آورند مگر اين که ما حقّ را و بهترين تفسير را برايت مى آوريم. (33) |
| الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا (34) |
| کسانى که به رو در افتاده به سوى جهنّم محشور [و رانده] مى شوند، اينان بدترين جايگاه را دارند و گمراه ترين [مردم]اند. (34) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا (35) |
| و همانا ما به موسى کتاب داديم و برادرش هارون را همراه و ياور او قرار داديم. (35) |
| فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (36) |
| پس گفتيم: هر دو به سوى قومى برويد که آيات ما را تکذيب کردند، پس آنان را از بيخ برکَنديم. (36) |
| وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (37) |
| و قوم نوح را وقتى که رسولان را تکذيب کردند غرقشان کرديم و آنان را براى مردم آيتى [عبرت انگيز] قرار داديم، و براى ستمکاران عذابى دردآور آماده کرده ايم. (37) |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا (38) |
| و عاد و ثمود و اهل <رسّ> و نسل هاى بسيارى را در آن ميان [هلاک کرديم]. (38) |
| وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (39) |
| و براى هر يک مَثَل ها زديم، و هر يک را به سختى هلاک کرديم. (39) |
| وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (40) |
| و قطعاً بر قريه اى (شهر لوط) که باران بلا (سنگباران) بر آن بارانده شد گذر کرده اند، آيا آن را نمى ديدند؟ [چرا] ولى آنان انتظار برانگيخته شدن [بعد از مرگ] را ندارند. (40) |
| وَإِذَا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (41) |
| و هرگاه تو را ببينند جز به مسخره ات نمى گيرند [و مى گويند:] آيا اين است آن که خدا [به عنوان ]رسول برانگيخته است؟! (41) |
| إِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (42) |
| راستى اگر بر [عبادت] معبودانمان ايستادگى نمى کرديم نزديک بود ما را از [پرستش] آنها منحرف کند و به زودى وقتى که عذاب را مى بينند، خواهند دانست چه کسى گمراه تر است. (42) |
| أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا (43) |
| تو نظر بده: کسى که معبودش را هوس خويش قرار داده است آيا تو مى توانى نگهبان او باشى [که به راه راستش ببرى]؟ (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |