| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 39 |
|
| حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ (238) |
| بر همه نمازها و [بويژه ]نماز ميانه مواظبت کنيد، و خاضعانه براى خدا برپا مى شويد. (238) |
| فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًا ۖ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (239) |
| و اگر بيم داشتيد، پياده يا سواره [نماز بگزاريد]. پس وقتى ايمن شديد خدا را ياد کنيد به پاس اينکه به شما ياد داد آنچه را نمى دانستيد. (239) |
| وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِأَزْوَاجِهِمْ مَتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ ۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (240) |
| و کسانى از شما که مى ميرند و همسرانى برجاى مى گذارند، براى همسرانشان متاعى را تا يک سال وصيّت کنند، بى آنکه آنان را [از خانه ]بيرون کنند. پس اگر خود بيرون رفتند، در مورد هر کار پسنديده اى که درباره خود انجام مى دهند بر شما گناهى نيست، و خدا عزّتمند و حکيم است. (240) |
| وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (241) |
| و براى زنان مطلقه به طور پسنديده متاعى مقرّر است که حقى است بر عهده تقواپيشگان. (241) |
| كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (242) |
| بدينگونه خدا آيات خود را براى شما بيان مى کند، باشد که عقل خود را به کار گيريد. (242) |
| ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ (243) |
| آيا نظر نيفکنده اى به کسانى که از ترس مرگ از ديارشان بيرون رفتند در حالى که هزاران نفر بودند، پس خدا به آنان گفت: بميريد، سپس زنده شان کرد؟ همانا خدا صاحب فضلى [عظيم ]بر مردم است ولى بيشتر مردم سپاس نمى گزارند. (243) |
| وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (244) |
| و در راه خدا پيکار کنيد و بدانيد که خدا شنوا و داناست. (244) |
| مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (245) |
| کيست آن کس که به خدا قرض دهد قرض دادنى نيکو تا آن را براى او با برابرهاى بسيار افزون کند؟ و خداست که تنگى و گشايش پديد مى آورد و فقط به سوى او بازگردانده مى شويد. (245) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |