| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 415 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الف ، لام ، ميم . (1) |
| تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) |
| نازل کردن اين کتاب که شکّى در آن نيست، از خداوندگار جهانيان است. (2) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (3) |
| مگر مى گويند: آن را پرداخته [و به خدا نسبت داده] است؟ [نه] بلکه آن حقّ است، در حالى که از پروردگارت [نازل شده] است تا به قومى که پيش از تو هيچ اخطارکننده اى براى آنان نيامده است، اخطار کنى شايد هدايت يابند. (3) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ (4) |
| خدا است آن که آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آن دو هست در شش روز آفريد، آن گاه بر عرش [اقتدار] قرار گرفت; براى شما غير از او هيچ ياور و شفاعت کننده اى وجود ندارد، با اين وصف آيا هشيار نمى شويد؟ (4) |
| يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5) |
| امر را با تدبير از آسمان به زمين نازل مى کند، سپس در روزى که اندازه آن به شمارش شما هزار سال است به سوى او بالا مى رود. (5) |
| ذَٰلِكَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (6) |
| اين است [خداى] داناى نهان و آشکار که عزّتمند و رحيم است. (6) |
| الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ۖ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِينٍ (7) |
| همان کسى که آنچه را آفريد نيکو ساخت و آفرينش انسان (آدم) را از گِل آغاز کرد. (7) |
| ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (8) |
| سپس نسل او را از چکيده اى [از گِل] که آبى بى مقدار است قرار داد. (8) |
| ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (9) |
| آن گاه [اندام] او را درست بپرداخت و از روح خود در وى دميد و براى شما گوش و چشم و دل آفريد [ولى شما] کم سپاس گزارى مى کنيد. (9) |
| وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۚ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ (10) |
| و گفتند: آيا وقتى که [ذرّات بدن ما پراکنده گشت و] در زمين گم شديم، آيا راستى ما در آفرينشى جديد درمى آييم؟ [چنان نيست که منکر قدرت خدا باشند] بلکه آنان منکر لقاى پروردگارشان (معاد) هستند. (10) |
| ۞ قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (11) |
| بگو: فرشته مرگ که بر شما گماشته شده است [جان] شما را مى گيرد، سپس به سوى پروردگارتان برگشت داده مى شويد. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |