| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 424 |
|
| تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا (44) |
| تحيّت آنان روزى که ملاقاتش مى کنند سلامى است [که نثارشان مى شود ]و خدا برايشان اجرى ارزشمند آماده کرده است. (44) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (45) |
| اى پيامبر! همانا ما تو را به عنوان شاهد و مژده دهنده و اخطارکننده فرستاديم. (45) |
| وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا (46) |
| و [تو را] دعوت کننده به سوى خدا به اذن او و چراغى روشنى بخش [قرار داديم]. (46) |
| وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا (47) |
| و مؤمنان را مژده بده که براى آنان از جانب خدا فضل بزرگى خواهد بود. (47) |
| وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (48) |
| و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را واگذار و بر خدا توکّل کن و کافى است که خداوند وکيل [انسان] باشد. (48) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (49) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! هرگاه زنان مؤمن را به نکاح درآورديد سپس پيش از آن که با آنان آميزش کنيد طلاقشان داديد، براى شما برعهده آنان هيچ عدّه اى نيست که آن را بشماريد. پس بهره مندشان کنيد و به طور پسنديده اى آنان را رها سازيد. (49) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (50) |
| اى پيامبر! همانا ما همسران تو را که مهرشان را داده اى، برايت حلال کرديم و [نيز ]کنيزانى را که خدا به غنيمت براى تو داده است و دخترعموها و دختردايى ها و دخترخاله هايت را که با تو مهاجرت کرده اند و [نيز] زن مؤمنى را که خود را به پيامبر ببخشد اگر پيامبر اراده همسرى او کند ـ که اين مخصوص تو است نه مؤمنان ـ [براى تو حلال کرديم] همانا ما آنچه را در مورد همسران و کنيزانشان بر آنان مقرر کرده ايم مى دانيم. [اين] براى اين است که بر تو حَرَجى نباشد و خدا آمرزگار و رحيم است. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |