| سوره 35 | سوره مبارکه فاطر | صفحه 438 |
|
| وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ (31) |
| و آنچه از کتاب به تو وحى کرده ايم خود حقّ است، در حالى که آنچه را پيش از آن بوده است تصديق مى کند بى شک خداوند به بندگانش آگاه و بينا است. (31) |
| ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا ۖ فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ (32) |
| آن گاه اين کتاب را به آن بندگانمان که برگزيديم به ميراث داديم، پس برخى از آنان [در عمل به کتاب] به خويشتن ظلم مى کنند و بعضى از آنان ميانه رو هستند و برخى از آنان در اعمال خير به اذن خداوند سبقت مى گيرند. اين است آن فضل بزرگ. (32) |
| جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا ۖ وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ (33) |
| [پاداش آنان] باغ هاى اقامتى است که به آنها در مى آيند، در آن جا با دستواره هايى از طلا و با مرواريد آرايش مى شوند و لباسشان در آن جا حرير است. (33) |
| وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ ۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَكُورٌ (34) |
| و مى گويند: ستايش خداى راست که اندوه را از ما برد، همانا پروردگار ما بسيار آمرزنده و سپاسگزار است. (34) |
| الَّذِي أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ (35) |
| همان که از فضل خود ما را در سراى اقامت جاى داد که در آن هيچ رنجى به ما نمى رسد و [نيز] در آن هيچ ملالى به ما نمى رسد. (35) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقْضَىٰ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ (36) |
| و آنان که کفر ورزيده اند برايشان آتش جهنّم خواهد بود; نه بر آنها حکم مى شود که بميرند و نه عذابش از آنان تخفيف مى يابد، هر ناسپاسى را اين گونه سزا مى دهيم. (36) |
| وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُمْ مَا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ ۖ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ (37) |
| و آنان در آن جا فرياد بر مى آورند که پروردگارا! ما را بيرون بياور تا عمل شايسته انجام دهيم، غير از آنچه عمل مى کرديم، [مى گوييم:] آيا [به شما لطف نکرديم و] چندان عمرتان نداديم که هر کس تذکّرپذير بود در آن مدّت متذکّر مى شد؟ و اخطار کننده نيز براى شما آمد، پس بچشيد [عذاب را ]که براى ظالمان هيچ يارى کننده اى نيست. (37) |
| إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَيْبِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (38) |
| بى شک خدا داناى غيب آسمان ها و زمين است، همانا او به راز سينه ها کاملاً دانا است. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |