| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 459 |
|
| خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ ۚ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ (6) |
| شما را از يک تن آفريد، آن گاه جفتش را از جنس او قرار داد و براى شما از دام ها (شتر، گاو و گوسفند) هشت زوج [از خزائن خود] نازل کرد، شما را در شکم هاى مادرانتان آفرينشى بعد از آفرينشى در ظلمت هاى سه گانه (شکم، رحم و بچه دان) خلق مى کند، اين است خدا، پروردگار شما; فرمانروايى فقط براى او است جز او هيچ معبودى نيست پس چگونه منحرف مى شويد؟ (6) |
| إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (7) |
| اگر کفران کنيد بى شک خدا از شما بى نياز است و کفران را براى بندگانش نمى پسندد و اگر به شکر بپردازيد آن را براى شما مى پسندد و هيچ کس بار گناه ديگرى را برنمى دارد; آن گاه بازگشت شما فقط به سوى پروردگارتان است، پس شما را از آنچه مى کرديد با خبر مى کند همانا او آنچه را در سينه ها است مى داند. (7) |
| ۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (8) |
| و زمانى که به انسان گزندى برسد پروردگارش را نمى خواند در حالى که به او بازگشت کرده است، سپس وقتى که از جانب خود نعمتى به او عطا کند آنچه را که قبلاً خدا را براى رفع آن مى خواند فراموش مى کند و براى خدا همتايانى قرار مى دهد تا سرانجام [ديگران را] از راه گمراه کند، بگو: اندکى از کفر خود بهره مند شو همانا تو از اهل آتش خواهى بود. (8) |
| أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (9) |
| [آيا چنين کسى بهتر است] يا کسى که در ساعت هاى شب در حال سجده و قيام عبادت مى کند، از آخرت مى ترسد و به رحمت پروردگارش اميد دارد، بگو: آيا آنان که معرفت دارند با آنان که معرفت ندارند يکسان اند؟ فقط صاحبان خرد متذکّر مى شوند. (9) |
| قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ ۗ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ ۗ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ (10) |
| بگو: اى بندگان من که ايمان آورده ايد از پروردگارتان پروا داشته باشيد، براى کسانى که نيکوکارى کنند، در اين دنيا نتيجه نيک خواهد بود و [براى انجام کار نيک] زمين خدا وسيع است همانا صابران اجرشان را تمام و بى حساب مى گيرند. (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |