| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 479 |
|
| وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (21) |
| و به پوست هايشان مى گويند: چرا به زيان ما شهادت داديد؟ مى گويند: خدايى که هر چيز [صاحب نطقى ]را گويا کرده ما را به سخن در آورده است و او نخستين بار شما را آفريد و تنها به سوى او بازگردانده مى شويد. (21) |
| وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَٰكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ (22) |
| و شما که [هنگام گناه] پنهان مى شديد از ترس اين نبود که گوش ها و چشم ها و پوست هايتان به زيانتان شهادت بدهند، بلکه گمان مى کرديد که خدا بسيارى از کارهاى شما (گناهان پنهانى شما) را نمى داند. (22) |
| وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ (23) |
| و اين بود گمان شما که درباره پروردگارتان داشتيد که شما را به هلاکت کشيد و در نتيجه از زيانکاران شديد. (23) |
| فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ (24) |
| پس اگر صبر کنند [بى فايده است چرا که ]آتش جايگاه آنان است و اگر [از خدا] طلب رضايت کنند از آنان راضى نخواهد شد. (24) |
| ۞ وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (25) |
| و براى آنان همدمانى [از شياطين] قرار داديم پس آنچه را که پيش رو و آنچه را که پشت سر داشتند (همه زشتى ها را) برايشان زينت دادند و قول عذاب بر آنان در ميان امّت هايى از جنّ و انس که پيش از ايشان در گذشتند محققّ شد، بى شک آنان زيانکاراند. (25) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (26) |
| و آنان که کفر ورزيدند گفتند: به اين قرآن گوش ندهيد و در آن لغو و ياوه بيفکنيد شايد غالب شويد. (26) |
| فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (27) |
| پس حتماً به آنان که کفر ورزيدند [در دنيا ]عذابى سخت مى چشانيم و قطعاً در برابر کارهاى بدى که انجام مى دادند [در آخرت] به آنان کيفر مى دهيم. (27) |
| ذَٰلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (28) |
| اين است کيفر دشمنان خدا همان آتش که براى آنان در آن خانه هميشگى است، سزايى است در برابر اين که آيات ما را انکار مى کردند. (28) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ (29) |
| و آنان که کفر ورزيدند [در جهنّم] مى گويند: پروردگارا! آن دو گروه از [شياطين] جنّ و انس را که ما را گمراه کردند به ما نشان بده تا زير قدم هايمان قرارشان دهيم که از پست ترين ها گردند. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |