| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 480 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30) |
| همانا کسانى که گفتند: پروردگار ما خدا است، سپس ايستادگى کردند فرشتگان [هنگام مرگ] بر آنان نازل مى شوند [و مى گويند:] نترسيد و غم مخوريد و بشارت باد شما را به آن بهشتى که به شما وعده داده مى شد. (30) |
| نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ (31) |
| ما در زندگى دنيا يارى رسان شما بوديم و در آخرت نيز هستيم و در بهشت هر چه دلتان بخواهد برايتان فراهم است و در آن براى شما است هر چه تمنّا کنيد. (31) |
| نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ (32) |
| اين پيشکشى از جانب [خدايى] آمرزگار و رحيم است. (32) |
| وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (33) |
| و کيست نيکو سخن تر از آن کس که به سوى خدا دعوت کند و کار شايسته انجام دهد و بگويد: همانا من [در برابر حق] از تسليم شدگانم؟ (33) |
| وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ (34) |
| و نيکى و بدى يکسان نيستند، [بدى ديگران را ]با بهترين شيوه [که نيکى است] دفع کن که در نتيجه ناگهان آن کس که ميان تو و او دشمنى وجود دارد گويى دوستى صميمى است. (34) |
| وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ (35) |
| و از اين بهترين شيوه برخوردار نمى شوند جز کسانى که صبر پيشه کرده اند و از آن برخوردار نمى شود جز کسى که بهره اى بزرگ [از اخلاق انسانى ]دارد. (35) |
| وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (36) |
| و اگر وسوسه اى از شيطان به تو برسد [که بدى را با بدى پاسخ دهى] به خدا پناه ببر، بى شک او خود شنوا و دانا است. (36) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۚ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (37) |
| و از نشانه هاى [قدرت] او شب و روز و خورشيد و ماه است، نه براى خورشيد سجده کنيد و نه براى ماه و براى خدايى که آنها را خلق کرده است سجده کنيد اگر تنها او را پرستش مى کنيد. (37) |
| فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ۩ (38) |
| پس اگر [از پذيرش اين دستور] تکبّر ورزيدند [باکى نيست زيرا] آنان که در پيشگاه پروردگارت هستند (فرشتگان) شب و روز او را [از هر نقصى ]تنزيه مى کنند و خسته نمى شوند. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |