| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 49 |
|
| ۞ وَإِنْ كُنْتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَنْ يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (283) |
| و اگر در سفر بوديد و نويسنده اى نيافتيد که گرفته شود [کافى است]. پس اگر بعضى از شما بعضى ديگر را ايمن دانست [و سند يا وثيقه نگرفت ]بايد آن کس که ايمن دانسته شده است امانت او را ادا کند و بايد از خدا، پروردگار خود پروا نمايد. و شهادت را کتمان نکنيد، و هر کس آن را کتمان کند قطعاً قلبش گناهکار است. و خدا به آنچه مى کنيد داناست. (283) |
| لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ ۖ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (284) |
| آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است مِلک خداست. و اگر آنچه را در دل داريد آشکار کنيد آن را پنهان بداريد خدا شما را به آن محاسبه مى کند، پس هر که را بخواهد مى آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مى کند، و خدا بر هر چيزى تواناست. (284) |
| آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (285) |
| اين پيامبر به آنچه از پروردگارش به سوى او نازل شده ايمان آورده است و مؤمنان [نيز ]همه به خدا و فرشتگان و کتاب ها و رسولانش ايمان آورده اند. [مى گويند: ]ميان هيچ يک از رسولانش فرق نمى گذاريم. و گفتند: شنيديم و اطاعت کرديم. پروردگارا! آمرزش تو را مى طلبيم و بازگشت همه فقط به سوى تو است. (285) |
| لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (286) |
| خدا هيچ کس را جز به اندازه وسعش تکليف نمى کند. آنچه [از خير ]کسب کرده به نفع او است، و آنچه [از بدى ]کسب کرده به زيان او است. پروردگارا! اگر فراموش نموديم يا خطا کرديم ما را مؤاخذه مکن. پروردگارا! و هيچ تکليف سختى بر عهده ما مگذار چنانکه آن را بر عهده آنان که پيش از ما بودند گذاشتى. پروردگارا! و آنچه را که ما طاقت آن را نداريم بر ما تحميل نکن. و از ما بگذر و ما را بيامرز، و بر ما رحمت آور; توئى مولاى ما، پس ما را بر گروه کافران پيروز گردان. (286) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |