| سوره 57 | سوره مبارکه الحديد | صفحه 539 |
|
| يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَىٰ نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (12) |
| در روزى که مردان و زنان مؤمن را مى بينى که نورشان پيشاپيش آنان و در جانب راست [و چپ ]ايشان به شتاب مى رود[ و به آنها مى گويند:] آنچه امروز به آن بشارت داده مى شويد بهشت هايى است که از پايين آنها نهرها جريان دارد، در حالى که در آنها جاودانه ايد; اين است آن کاميابى بزرگ. (12) |
| يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ (13) |
| روزى که مردان و زنان منافق به مؤمنان مى گويند: به ما بنگريد تا از نورتان بهره گيريم، گفته مى شود: به پشت سر خود برگرديد [و از آن جا] نور بجوييد. پس ميانشان ديوارى زده مى شود داراى يک در که در اَندرون آن رحمت است و از طرف بيرونش عذاب. (13) |
| يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ وَلَٰكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (14) |
| [منافقان] مؤمنان را ندا مى کنند که مگر ما با شما نبوديم؟ مى گويند: چرا، ولى شما خود را در گمراهى افکنديد و به انتظار [سقوط اسلام] نشستيد و [در دين ]مرددّ بوديد و آرزوها شما را به غرور کشانيد تا امر خدا (مرگ) آمد، و آن فريبکار (شيطان) شما را [با نويد مغفرت ]به خدا مغرور کرد. (14) |
| فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ مَأْوَاكُمُ النَّارُ ۖ هِيَ مَوْلَاكُمْ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (15) |
| پس امروز نه از شما و نه از کسانى که کفر ورزيدند فديه گرفته نمى شود [که موجب نجاتتان گردد]، جايگاهتان آتش است که آن به شما سزاوارتر است، و چه بد فرجامى است! (15) |
| ۞ أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ (16) |
| آيا براى کسانى که ايمان آورده اند وقت آن نشده است که قلب هايشان براى ياد خدا و آنچه از حقّ نازل شده است خاشع شود و مانند کسانى نباشند که پيش از اين، کتاب [آسمانى] به آنان داده شد، پس روزگار بر آنها طولانى گشت و قلب هايشان سخت شد؟ و بسيارى از آنان فاسق بودند. (16) |
| اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (17) |
| بدانيد که خداوند زمين را بعد از مردگيش زنده مى کند. همانا آيات را براى شما بيان کرديم، باشد که عقل خود را به کار گيريد. (17) |
| إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ (18) |
| همانا مردان و زنانى که انفاق مى کنند و به خدا قرض مى دهند قرضى نيکو، [پاداش آن] مضاعف برايشان خواهد بود، و اجرى گران مايه خواهند داشت. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |