سوره 66 | سوره مبارکه التحريم | صفحه 561 |
|
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ ۖ نُورُهُمْ يَسْعَىٰ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (8) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد! به درگاه خدا توبه کنيد، توبه اى خالصانه; اميد است پروردگارتان بدى هايتان را از شما بزدايد و شما را به بوستان هايى درآورَد که از پايين آنها نهرها جريان دارد در روزى که خداوند اين پيامبر و کسانى را که با او ايمان آورده اند رسوا نمى کند; نور آنان در پيش رويشان و از جانب راستشان مى شتابد، مى گويند: پروردگارا! نور ما را برايمان کامل کن و ما را بيامرز، بى شک تو بر هر چيزى توانايى. (8) |
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (9) |
اى پيامبر! با کافران و منافقان به جهاد بپرداز و بر آنان سخت بگير، و جايگاهشان جهنّم است و چه بدبازگشتگاهى است؟ (9) |
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ ۖ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ (10) |
خدا براى آنان که کفر ورزيده اند، زن نوح و زن لوط را مَثَل آورده است که آن دو، تحت سرپرستى دو بنده صالح از بندگان ما بودند، ولى به آن دو خيانت کردند; پس در برابر [کيفر] خداوند هيچ کارى از آن دو [پيامبر] براى آن دو زن ساخته نبود، و به آن دو گفته شود: داخل آتش شويد با داخل شوندگان. (10) |
وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (11) |
و خدا براى آنان که ايمان آورده اند زن فرعون را مَثَل آورده است، آن گاه که گفت: پروردگارا! براى من نزد خودت در بهشت خانه اى بنا کن، و مرا از فرعون و عمل او نجات بده، و از اين قوم ظالم رهايى ام بخش. (11) |
وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ (12) |
و نيز مريم دختر عمران را [مَثَل آورده است] همان کسى که دامن خود را پاک نگاه داشت; پس، از روح خود در آن دميديم، و کلمات پروردگار خود و کتاب هاى او را تصديق کرد و از اطاعت پيشگان بود. (12) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |