| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 65 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۚ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (116) |
| همانا کسانى که کفر ورزيدند هرگز اموال و اولادشان چيزى از [عذاب ]خدا را از آنان دور نخواهد ساخت و آنان اهل آتش اند که در آن جاودانه خواهند بود. (116) |
| مَثَلُ مَا يُنْفِقُونَ فِي هَٰذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَٰكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (117) |
| داستان آنچه آنان در اين زندگى دنيا [براى سيادت خود ]خرج مى کنند مانند اين است که بادى حاوى سرمائى شديد به کشته مردمى که به خود ستم کرده اند بوزد و آن را از ميان ببرد; و خدا به آنان ستم نکرده است بلکه آنان به خود ستم مى کنند. (117) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (118) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! از غير خودتان محرم اسرارى نگيريد. آنان در تباه کردن کار شما کوتاهى نمى کنند، دوست مى دارند شما در رنج باشيد، دشمنى از دهانشان آشکار است، و آنچه سينه هايشان پنهان مى دارد بزرگ تر است. همانا ما اين آيات را براى شما بيان کرديم اگر عقل خود را به کار گيريد. (118) |
| هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (119) |
| آگاه باشيد اين شمائيد که آنان را دوست مى داريد ولى آنان شما را دوست نمى دارند. و شما به همه کتاب ها [ى آسمانى ]ايمان داريد [ولى آنها به کتاب شما ايمان ندارند ]و هنگامى که با شما برخورد مى کنند مى گويند: ايمان آورده ايم، و چون به خلوت مى روند از شدّت خشم سر انگشتان را بر ضدّ شما به دندان مى گزند. بگو: به خشم خود بميريد. همانا خدا به آنچه در درون سينه هاست داناست. (119) |
| إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (120) |
| اگر خيرى به شما برسد آنان را ناراحت مى کند، و اگر شرّى به شما برسد به آن خوشحال مى شوند; و اگر صبر داشته باشيد و تقوا پيشه کنيد نيرنگ آنان هيچ زيانى به شما نمى رساند. همانا خدا به آنچه مى کنند احاطه دارد. (120) |
| وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (121) |
| و [ياد کن ]وقتى را که صبحگاهان از ميان خانواده ات بيرون رفتى در حالى که مؤمنان را براى جنگيدن در توقّفگاه هائى جاى مى دادى و خدا شنوا و داناست. (121) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |