| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 128 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (1) |
| ستايش مختصّ خدايى است که آسمان ها و زمين را آفريد، و تاريکى ها و روشنى را پديد آورد، باز هم کسانى که کفر ورزيده اند با پروردگار خود [غير او را ]برابر مى کنند. (1) |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضَىٰ أَجَلًا ۖ وَأَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ۖ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (2) |
| او است کسى که شما را از گِلى آفريد، سپس اَجَلى مقررّ کرد، و اَجَلى که تعيين شده است نزد او است، باز هم شما [در معاد] شک مى کنيد. (2) |
| وَهُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ (3) |
| و او است خدا در آسمان ها و در زمين، نهان و آشکار شما را مى داند، و آنچه به دست مى آوريد [نيز ]مى داند. (3) |
| وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4) |
| و هيچ آيتى از آيات پروردگارشان برايشان نمى آيد مگر اينکه از آن رويگردانند. (4) |
| فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5) |
| در نتيجه حق را هنگامى که برايشان آمد تکذيب کردند، ولى به زودى خبرهاى آنچه مسخره اش مى کردند به آنان خواهد رسيد. (5) |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) |
| آيا نديده اند که پيش از آنان چقدر نسل ها را هلاک کرديم که در زمين امکاناتى به آنها داده بوديم که آن امکانات را به شما نداده ايم، و باران را پى در پى بر آنان فرستاديم، و نهرها را از زير پايشان جارى ساختيم، پس آنها را به سبب گناهانشان هلاک کرديم و بعد از آنان نسل هاى ديگرى پديد آورديم؟ (6) |
| وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
| و اگر نوشته اى را در کاغذى بر تو نازل مى کرديم و آن را با دست هاى خود لمس مى کردند، آنان که کفر ورزيده اند مى گفتند: اين جز سحرى آشکار نيست. (7) |
| وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ (8) |
| و گفتند: چرا فرشته اى بر او نازل نشده است [تا با وى همکارى کند]؟ و اگر فرشته اى مى فرستاديم کار تمام مى شد (همه هلاک مى شدند و به آنان مهلت داده نمى شد. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |