| سوره 66 | سوره مبارکه التحريم | صفحه 560 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ ۖ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (1) |
| اى پيامبر! چرا چيزى را که خداوند بر تو حلال کرده است تحريم مى کنى [و با اين کار ]خشنودى همسرانت را مى جويى؟ و خداوند آمرزگار و رحيم است. (1) |
| قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ ۚ وَاللَّهُ مَوْلَاكُمْ ۖ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (2) |
| همانا خدا گشودن قَسَم هايتان را [با دادن کفّاره ]به نفع شما مشروع ساخته است، و خداوند مولاى شما است، و او است دانا و حکيم. (2) |
| وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَىٰ بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ ۖ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هَٰذَا ۖ قَالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ (3) |
| و [ياد کن] وقتى را که پيامبر با برخى از همسران خود سخنى به راز گفت، پس چون آن زن (حفصه) آن راز را [به عايشه] باز گفت و خداوند پيامبر را از آن آگاه کرد، بخشى [از راز فاش شده] را اظهار کرد و از بخشى چشم پوشيد، پس وقتى که آن زن را از آن با خبر ساخت گفت: چه کسى اين را به تو خبر داده؟ گفت: [خداى] داناى آگاه به من خبر داده است. (3) |
| إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا ۖ وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَٰلِكَ ظَهِيرٌ (4) |
| اگر شما دو زن به درگاه خدا توبه کنيد [به جا است ]زيرا به يقين دل هاى شما منحرف شده است، و اگر بر ضدّ پيامبر با يکديگر هم پشتى کنيد [بدانيد که] قطعاً خداوند خود ياور او است و جبرئيل و صالح از مؤمنان، و گذشته از اين، فرشتگان نيز پشتيبان او خواهند بود. (4) |
| عَسَىٰ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِنْكُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَأَبْكَارًا (5) |
| اگر شما را طلاق دهد اميد است پروردگارش به جاى شما همسرانى بهتر از شما به او بدهد که تسليم [امر خداوند]، مؤمن، فرمانبردار، اهل توبه، عبادت پيشه، اهل روزه، بيوه و يا دوشيزه باشند. (5) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (6) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! خود و خانواده خود را از آتشى مصون داريد که سوختش آدميان و سنگ ها هستند; [گماشتگانِ] بر آن فرشتگانى درشتخوى و سختگيراند که خدا را در آنچه به آنان امر کرده است نافرمانى نمى کنند، و آنچه را که بدان فرمان مى يابند انجام مى دهند. (6) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ ۖ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (7) |
| اى کسانى که کفر ورزيده ايد! امروز عذرخواهى نکنيد، جز اين نيست که به آنچه انجام مى داديد جزا داده مى شويد. (7) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |