| سوره 62 | سوره مبارکه الجمعة | صفحه 553 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (1) |
| آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است خدا را تنزيه مى کنند، همان که فرمانروا و در نهايت تقدّس و عزّتمند و حکيم است. (1) |
| هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (2) |
| او است که در ميان درس ناخواندگان، رسولى از خودشان مبعوث کرد که آيات او را بر آنان مى خوانَد و آنها را تزکيه مى کند، و به ايشان کتاب و حکمت تعليم مى دهد; و همانا آنان پيش تر در ضلالتى آشکار بودند. (2) |
| وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (3) |
| و [او را بر] جماعت هاى ديگرى از آنان که هنوز به آنها ملحق نشده اند [نيز مبعوث کرد]، و او است عزّتمند و حکيم. (3) |
| ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (4) |
| اين [موهبت رسالت] فضل خداوند است که آن را به هر [کس] که بخواهد مى دهد; و خدا صاحب فضل بزرگ است. (4) |
| مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا ۚ بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (5) |
| مَثَل کسانى که [عمل به] تورات به آنان تکليف شد سپس به آن عمل نکردند، مَثَل الاغ است که کتاب هايى حمل مى کند; چه بد است مَثَل قومى که آيات خدا را تکذيب کردند. و خداوند مردم ظالم را هدايت نمى کند. (5) |
| قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (6) |
| بگو: اى کسانى که دين يهود داريد! اگر مى پنداريد که شما اولياى خداييد، نه مردم ديگر; پس اگر راست مى گوييد تمنّاى مرگ کنيد. (6) |
| وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (7) |
| ولى به خاطر آنچه [از کارهاى ناروا] که به دست خود پيش فرستاده اند، هرگز تمنّاى مرگ نخواهند کرد; و خدا به ستمکاران بينا است. (7) |
| قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ۖ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8) |
| بگو: همانا مرگى که از آن فرار مى کنيد قطعاً به شما خواهد رسيد، سپس به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانده مى شويد، آن گاه شما را از آنچه انجام مى داديد با خبر خواهد کرد. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |