| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 332 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ (1) |
| اى مردم! از پروردگار خود پروا کنيد; زيرا زلزله قيامت حادثه بزرگى است. (1) |
| يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُمْ بِسُكَارَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ (2) |
| روزى که آن [زلزله] را ببينيد، هر زنى که پستان در دهان کودکش دارد[از شدّت وحشت،] از طفلى که به او شير مى دهد غافل مى شود، و هر زن باردارى حمل خود را سقط مى کند، و مردم را مست مى بينى در حالى که مست نيستند، بلکه عذاب خدا سخت است. (2) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ (3) |
| و بعضى از مردمند که بى هيچ علمى، در باره خدا مجادله مى کنند و از هر شيطان سرکشى پيروى مى نمايند. (3) |
| كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ (4) |
| بر آن (شيطان) نوشته شده است که هر کس وى را سرپرست خود گيرد، حتماً او گمراهش مى کند و به سوى عذاب [آتش] شعلهور هدايتش مى نمايد. (4) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَيِّنَ لَكُمْ ۚ وَنُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ۖ وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّىٰ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا ۚ وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ (5) |
| اى مردم! اگر از برانگيخته شدن [بعد از مرگ] در شکّيد، پس [به اين نکته توجّه کنيد که] ما شما را از خاک آفريديم، سپس از نطفه، سپس از علقه، سپس از پاره گوشتى با خلقتى کامل يا غير کامل تا[قدرت خود را ]براى شما روشن کنيم; و آنچه را مى خواهيم تا وقتى معيّن در رحم ها مستقر مى نماييم، سپس شما را به شکل کودک [از شکم مادر ]بيرون مى آوريم، آن گاه [رشدتان مى دهيم ]تا به قوّت فکرى خود برسيد; و بعضى از شما [پيش از فرتوتى] مى ميرند و بعضى از شما به پست ترين مرحله عمر برده مى شوند که سرانجام بعد از علمى که [به چيزهايى ]داشتند هيچ نمى دانند. و زمين را افسرده مى بينى، پس وقتى آب بر آن نازل کنيم، مى جنبد و بر مى آيد و از هر نوع [گياهان ]بهجت آور مى روياند. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |